Vals Inicial

Een verlaten haven
De mond van de dag
Ik ga zonder gedachten
En een zelfmoord hond
Een schip zonder zeilen, jouw stem die me trekt
En ik ga naar het dek
Spiegel van de lucht, een ander leven wacht op mij
De zee beweegt boten
Neemt de mijne mee
Ik groet in mijn gedachten de dierbaren
En de haven verdwijnt
Ik kan je niet vergeten
Ik kan het niet verbergen, niet meer
Ik ga niet blijven, als ik mijn leven lang om vergeving vraag
Laat de oude goden maar sterven
De storm komt eraan en hier wacht ik
Al jouw uitgangen
Hebben me altijd naar een gevangenis geleid
Al jouw leugens
Hebben mijn ogen verbrand, veranderden mijn geur
Op het dek ontvang ik jouw woede en al jouw wrok
Je gaat me niet breken
Een zee zo wijd
Weer de dag
Een boomstam houdt
Mijn hoop vast
Ik loop door de straten
Lege steden
En val in het zand
Bijtend op jouw naam
Mijn borst ademt
Ik ben al zo ver weg
Waar ik wilde zijn
Jouw lach is te horen
In de bries in de nachten dat ik je alcohol steel
Ik haat jouw lach