La Plañidera
Los Huayra
De Treurige Zangeres
Op de rug van de heuvel
Weef ik de nacht, huilt mijn vidala
Vogels van maan en vuur
Vol van jume, zingen op de wolken
Vidalera als de wind
Die mijn verdriet kust en takken doorhakt
Brokje van mijn zoete aarde
Wiegen mijn donkere jongens en zingen
Kleur van zoute middagen
Van houthakkers en werkplaatsen die de avonden ontbloten
Met de ziel van een chacarera
Aan het einde van de heuvels, cardón, salamanca
Vidalera als de schreeuw
Van de treurige zangeres, de kopla van mijn ras
Stuwmeer waar de klaagzang
De angst en het verdriet zich vermengen en omarmen
Als de as van hout is
Wil ik een touw zijn, de wortel van vidala
Als de kruik van klei is
Wil ik een droom zijn, chayuero die zingt
Vidalita van mijn nachten
Verloren ster binnen mijn ziel
Ik wil de rivier van mijn land
Die kronkelt door dagen van brood en hoop
Vidalera als de schreeuw
Van de treurige zangeres, de kopla van mijn ras
Vidalita van mijn nachten
Verloren ster binnen mijn ziel
