El Indio Muerto

De lucht is in rouw
Van de doffe poncho van de wolken
De dag is ver weg gestorven
De zonsondergang houdt de wacht.

De heuvels weerkaatsen echo's
Van het gezang van de chilicote
Die verloren tussen het gras
Treurt met droevige klanken.

Refrein
De dichter-indiaan is gestorven
De stilte wordt gemaakt door de erkes
En in de beken van weleer
Huilen de wilgen om zijn dood.

De dag komt langzaam dichterbij
Roze wolken wachten op hem
Om hem te vertellen van de rouw
Die de diepe valleien omhult.

Indiaan van het treurige gefluit
Jouw zang heeft de bergen
' s Nachts zal het de wind geven
Zodat het door de lucht kan zwerven.

Refrein