Te pienso

Waarom is het zo
Dat hoe verder je weg bent, hoe meer ik je herinner
Dat zelfs als ik probeer niet te voelen, ik je toch voel
En ik denk aan je, hoe meer de tijd verstrijkt, des te meer
Waarom is het zo dat wanneer je me al vergeten bent met andere kussen
Ik de domme hoop koester op een terugkeer
Op jouw terugkeer, maar het is tevergeefs, je komt niet terug

Vandaag, nu je me ontglipt
Ontdek ik hoe, hoeveel en hoezeer ik van je hou
Maar het is te laat, want een kerel aan de hand
Heeft je daar buiten rondgeleid

En het is in mijn geheugen gegrift
Omdat ik door mijn domheid onze geschiedenis heb laten mislukken
En de verdiende straf
Is dat ik nooit stop met aan jou te denken

En ik denk aan je en het is dom om te doen alsof... Ik ga dood
En mijn leven is een potje in de poging
Om jouw gezicht uit mijn gedachten te wissen
Want ik herinner je altijd veel meer

Ik mis je en deze koude eenzaamheid doet pijn
In mijn dagen, in mijn nachten, in mijn jaren
Ik weet dat ik nooit zal stoppen met herinneren dat
Ik van je hou

Waarom is het zo
Dat als ik je in andere armen zie, ik mijn adem verlies
Het is een pijnlijke pijn die door mijn botten gaat
En ik verdien het, vandaag betaal ik de prijs en mijn straf is jou te herinneren

Ik weet niet waarom
Ik zo veel mis je warmte, je liefde, je kussen
En ik ga dood om met je te praten en het is geen geheim
En ik voel angst, als de tijd verstrijkt en ik je niet kan vergeten

Ik loop met deze schuld in mijn geweten
Het is zo moeilijk zonder jouw liefde, dit bestaan