Melancolía

Het is nodig dat we zo praten, ik kan niet doorgaan
Als slaaf van jouw liefde, geen eigenaar, genoeg met doen alsof
Ik zie geen wederkerigheid
Ik geef alles en ontvang niets, dat is de trieste realiteit

Voel ik me eenzaam, zelfs met jou, hoe kan dat?
Als we elke seconde samen lopen
Ik geloof dat het komt omdat ik je nodig heb omdat ik van je hou
En jij houdt alleen van me omdat je me nodig hebt

Je beslist zonder mij te betrekken, je legt je wil op en ik
Ben geen muurschildering, mijn liefde, echt niet
Dan eis ik boos iets terug
En jij rechtvaardigt alles door me te vertellen over jouw trieste verleden

Je zit vol wrok, ik kan de pijn niet meer dragen
Als je iets voor me doet, praat je alsof je een gunst hebt gedaan
En ik kan niet meer
Ik vraag om een wapenstilstand, ik wil je liefhebben maar in vrede

Jij bent mijn leven, maar zo kan ik niet doorgaan
Ik heb een beslissing genomen, schat, ik zal afstand doen
Ik weet dat ik je zal missen, als ik terugkom zal ik je huilend
Niet makkelijk houden van je van een afstand, maar dat zal ik leren

En ik zal mijn boot in de zee gooien, hier ga ik weg!
En alles achterlaten, ja!
En alles achterlaten
En alles achterlaten
En ik zal van je houden op afstand
Voordat jouw liefde me doodt, dat de heimwee me doodt
Dat de heimwee me doodt
De heimwee!

Het is niets persoonlijk, het is gewoon dat ik moet
Me vrij voelen aan jouw zijde, dat ik mezelf mag zijn
De tijd samen was een leraar dat leerde
Is het beter om te houden dan om geliefd te zijn, maar hoe zit het met mij? Oh
Van opoffering naar opoffering

Ik ben een superman zonder krachten geworden, springend van elk gebouw
De prijs betalen als ik het verkeerde deed
En als de fout de jouwe was, rustig aan, niemand is perfect
En genoeg, genoeg!

Ik ben moe om je te vergeven
Als je niet alleen zegt hoe ik moet zijn, wat ik moet zeggen, of doen
Je vraagt ook hoe ik je moet liefhebben
Ik heb nergens spijt van

Waar vuur was, zijn er asresten achtergebleven, maar de tijd verstreek
En de wind heeft ze meegenomen
Alles heeft een limiet en op dit moment
Kleur in kleur, doei doei, eind van het verhaal

Ik vertrek vol dromen en dode illusies
Ik ga weg, ook al weet ik dat je de deur niet voor me opent
Ik deed wat ik kon, zeker, twijfel daar niet aan
Maar ik kan niet meer, tot ziens Cuba!

Helaas hebben de omstandigheden
Vele Cubanen gedwongen zulke beslissingen te nemen
Families te splitsen en ons
De ziel te voeden met de herinnering aan goede momenten

Velen hebben het niet overleefd om hun verhaal te vertellen
Voor degenen die achterbleven, blijft het alleen nog over
Om te onthouden dat dit onze plek is

Dit is onze tijd en onze handen
Zijn er om de realiteit te veranderen
Wij zijn de toekomst!
Vrede voor al die harten!

En ik zal mijn boot in de zee gooien, hier ga ik weg!
En alles achterlaten, ja!
En alles achterlaten
En alles achterlaten
En ik zal van je houden op afstand

Voordat jouw liefde me doodt, dat de heimwee me doodt
Dat de heimwee me doodt
De heimwee!