Poesía

Plotseling weet ik niet meer wat er met me aan de hand is.
Plotseling weet ik niet meer wie ik ben.
Plotseling herken ik niets meer
van wat ik ooit was.

En hoe kwam het dat zij binnenkwam,
hoe kwam het dat ze me gevangen nam,
hoe kwam het dat ze me verstrikte in haar wereld?
Hoe kwam het dat ze me meesleepte, me betoverde, me vulde met licht?

-Vandaag vraag ik me af-

Hoe ze in mijn aderen doordrong,
al mijn verdriet verlichtte
in een kwestie van seconden?
Hoe ze mijn dagen veranderde
en mijn agonies in woorden omzette?

-Vandaag vraag ik me af-

En ze gaf mijn hart brandstof
en mijn geest draaide de wereld rond.
Ze vulde me met genot
en hoe hard ik ook probeer te antwoorden...

-Vandaag vraag ik me af-

Hoe was het? Ik kan je niet vertellen hoe het was.
Ik kan je niet uitleggen wat er gebeurde
maar ik werd verliefd op jou.
En hoe was het? Ik kan je niet vertellen wat er gebeurde
maar ik werd verliefd op jou!
Want vanaf het eerste moment
wist ik dat jij voor mij was.

(EL B)

Geliefde dame, mengsel dat meer geeft bij elke gelegenheid.
Vleugelfee, vlam die aansteekt en dieper in mijn hart doordringt.
Warm en koud tegelijk, uitweg naar mijn passie, mijn adem.
Jouw naam voor deze man, wedergeboorte.
Elke ochtend weer gebeurt de wonder,
de mooiste momenten waarop de ene dag sterft en de andere geboren wordt.
Jouw aanwezigheid, speciale essentie van mijn inspiratie.
Niets is te vergelijken met jouw naaktheid op een regel.
Je vernietigt pijn, verwijdert wrok, laat je geur van liefde niet vervagen.
Het is geloofsgrap, ik zal jouw eer verdedigen.
Ik zal jouw beschermer zijn, jij mijn zwaard; verwonding, mijn genezing.
Elke bittere slok, een stap op jouw lange pad van zoetheid.
Reine maagd, schepsel, mijn sfinx
waar alles samenkomt, wezen dat altijd maagdelijk opduikt,
dat niet eist en zich overgeeft,
dat altijd nieuw aankomt met nieuwe verlangens
op onze altijd nieuwe blind date,
dat me zijn vreugde niet ontzegt,
zijn melancholie, zijn verdriet, zijn pijn,
zijn woede, zijn fantasieën, zijn volle ziel,
zijn lege kluis.
Velen strijden elke dag voor hun glorie, maar die is van mij!
De onbeschrijfelijke, onmisbare, onzichtbare hunkering.
Maar elke fluistering van jou, hoe klein ook, is leesbaar voor mij.
Het is ongelooflijk hoe je in elke ruimte van mijn wezen navigeert.
Wat moet ik doen als je op een dag niet komt?
Als je me op een dag verlaat?
In de duisternis herhaal ik je naam duizend keer,
ik hou van de eenzaamheid omdat het de tijd is dat jouw magie verschijnt.
Blijkbaar, na elke avond zal jij mijn schuilplaats zijn.
Wanneer kan ik met jou gaan?

-Vandaag vraag ik me af-

(Silvito)

Grootmoeder stelde ons voor toen ik nog een kind was.
Mijn vreugde, de dag dat je kwam voelde ik je
komend en doordringend als een koelbloedige moordenaar.
Verslavend, maar ik zou zeggen dat ik je niet kan laten gaan.
Leid je sombere hand over mijn lege ziel,
ik volg jouw koers, weerklinkend wanneer je me laat glimlachen.
En hoewel velen je al hebben weten te verhandelen,
is het onmogelijk je te vernederen of te haten, mijn kostbare.
Bind je zachte geur meer aan de wereld met zijn geheim,
laat de regeringen en wetten zich aan jouw decreten houden,
laat het liefhebben geen uitdaging zijn voor moordenaars of atheïsten.
Ik geloof en zie in jouw ingewanden een minder lelijke toekomst.
Afgaand op wat ik geloof en de wens om je te bezitten,
mijn geluk, ik verlang ernaar je levenloos boven de dood te zien.
Mensen die je niet van jou kunnen maken.
Ik kon je hebben, ik kan je bijten, je knijpen,
je gebruiken, je geven en ruiken,
jou zien als het onaanraakbare, mijn grootste uitdaging.
Het geheim, de top, het doel van een betere wereld.
Mijn bloed en gewonde leven, respecteer het alsjeblieft.
Mijn concepten en pijnen, de wraak en de liefde.
Neem mijn fout mee, mijn momenten van angst,
mijn herinneringen en moed.
Je blijft mijn dame, mijn bloem,
mijn verlosser, mijn herstel van dromen,
mijn kleur, mijn warmte, mijn tranen van pijn,
mijn wrok, mijn kracht om te vechten terwijl ik doorga,
mijn vrijheid daalt in alles wat ik denk en zeg,
mijn getuige, mijn nacht, mijn ster, mijn beste vriend.
Hoe moet ik het doen als ik niet bij jou ben?

-Vandaag vraag ik me af-

(...)

En ik weet niet hoe ik je moet uitleggen hoe het was,
ik weet alleen dat sinds ik je vond,
ik bleef om je te zien, je te willen en je te hebben.
Maar ik geef er de voorkeur aan je te beschermen en je voor altijd van mij te maken
zoals het meisje in mijn ogen.
Je vermaakt me, kleurt mijn ideeën en neemt ze mee,
je haalt mijn woede weg en maakt van mij een beter persoon.
Je herstelt mijn zelfvertrouwen wanneer het niet werkt,
je bent de bazin van mijn zinnen, mijn zwaard in de oorlog
of mijn vlag om de vrede te sluiten.
Degene die sterft maar weer opstaat,
de vreugde van mijn dag
wanneer zij de gezelschap is die me vergezelt.
Zo mooi en zo verblindend,
kijk naar ons twee, gek geworden om haar minnaars te zijn.
Mijn leven verandert in een oogwenk wanneer we elkaar ontmoeten,
we zijn beiden transparant geworden.
Zij is degene die mijn stappen leidt,
die als eerste hoort over mijn successen en mijn mislukkingen.
Zij was degene die me in haar armen ontving,
die me opving toen mijn wereld in duizend stukken viel.
Daarom weet ik dat ze van me houdt.
Bij mij toen mama wegging
en toen de oude man op bed viel.
En hoewel velen haar claimen,
voel ik geen enkele spijt, weet je.
Zij is mijn eerste dame!

(Aldo)

Verlicht, je verlicht mijn niets.
In platen loop je.
Fijn en vulgair, je leidt mijn ziel naar de top.
Je doet steeds meer pijn aan mijn diepste wonden
en bovendien geef je me rust en ga je achter me aan bloemen zaaien.
Velen aanbidden je, velen negeren je.
Sommigen zien je, huilen, smeken om uren aan jouw zijde door te brengen.
Dokter die onze melancholie geneest,
koud als een injectie van passie en fantasie.
De mes die van mijn tandvlees wil loskomen.
In lettergreep, dus als je haar ziet, groet haar,
want zij zou wel eens degene kunnen zijn die jouw hartje opheft.
Want zij kan alles, niets zal haar mythe wissen.
Zij is licht, de pus van verdriet, het kruis,
de vers, de kus, het gebed, mijn Allah, mijn Jezus.
Als zij niet in hun levens zou komen,
hoeveel duisternis zou dan blokkeren
die schone glimlach die vandaag op haar gezicht verschijnt?
En er is moed in de ogen van degene die voor de liefde vecht
en jou zijn hart geeft,
want hoewel velen het niet geloven,
mijn koningin, jij bent onze redding.
Ik heb je nodig zoals een meisje haar teddybeer in haar bed nodig heeft,
je met mijn geest aanraken is een gezegende sensatie.
In de hemel jij, op aarde jij,
in de zee jij, op mijn huid jij.
IK HOU VAN JE prinses en betoverde dame.
Jij hebt me verliefd gemaakt.
Het verst dat ik van jou wil zijn, is aan jouw zijde.
Jij bent de lucht die ik adem, jouw schoonheid bewonder ik.
Je wordt geboren wanneer ik me inspireer en...

- Vandaag vraag ik me af-

En hoe kwam het dat zij binnenkwam,
hoe kwam het dat ze me gevangen nam,
hoe kwam het dat ze me verstrikte in haar wereld?
Hoe kwam het dat ze me meesleepte, me betoverde, me vulde met licht?

-Vandaag vraag ik me af-

Hoe ze in mijn aderen doordrong,
al mijn verdriet verlichtte
in een kwestie van seconden?
Hoe ze mijn dagen veranderde
en mijn agonies in woorden omzette?

-Vandaag vraag ik me af-

En ze gaf mijn hart brandstof
en mijn geest draaide de wereld rond.
Ze vulde me met genot
en hoe hard ik ook probeer te antwoorden...

-Vandaag vraag ik me af-

Hoe was het? Ik kan je niet vertellen hoe het was.
Ik kan je niet uitleggen wat er gebeurde
maar ik werd verliefd op jou.
En hoe was het? Ik kan je niet vertellen wat er gebeurde
maar ik werd verliefd op jou!
Want vanaf het eerste moment
wist ik dat jij voor mij was.