Lloro

Helemaal leeg, ik voel me verslagen
ik voel niets, mijn wereld is verdwenen (bis)

luister naar me
zij wordt verliefd op de verkeerde man
zij begreep nooit waarom die man niet van haar hield
zij dacht dat ze alles had en wakkerde op zonder iets
voor haar kussen, alleen en radeloos
haar blik verwelkte als een eenzame rozenblad
uitgesloten van de dagelijkse rozenkrans
en na een denkbeeldige kus
trof ze de eenzaamheid
het maakte de pijn echt
deed een beroep op medelijden
in levenloze objecten
ze opende een deur
maar vond geen uitgang
ze probeerde sterk te zijn, maar was zwak
want er kwamen geen nieuwe berichten binnen
af op haar mobiel
ze gooide stenen naar het lot
droomde van een kerk
deed een foto van vreugde die haar verdriet bezorgde
zij begreep eindelijk dat alles een vergissing was
en bleef maar naar haar liefdesgraffiti staren

Helemaal leeg, ik voel me verslagen
ik voel niets, mijn wereld is verdwenen (bis)

zij bleef nog een keer
met de nostalgie wakker
de haat in feeststemming en de dode fantasieën
hij was er al niet meer
de wereld is vreemd
want haar geloof ging met hem mee in haar huid
als een vogel zonder koers
schreef ze in haar boek een deel van het verhaal
een zolder en een kamer
die rechtstreeks naar de glorie gingen
een condoom met resten van ondenkbare wensen
onbeheersbare zuchten
en nu, wie is de schuldige?
een andere telefoontje zonder resultaat
nog een lach die vervaagt
terwijl ze aan hem denkt
en weer een sigaret wordt gerookt
60, 70 redenen
om het niet te vergeten en maar eentje
om het voor altijd los te laten
een hart had een eigenaar
doorbrak de puzzel
verbond de wijsvinger met de duim
en wat er daarbuiten was, zei ze, ik wil je
er waren geen dromen meer
ze vond zijn warmte niet
en bleef opnieuw naar de liefdesgraffiti staren

Helemaal leeg, ik voel me verslagen
ik voel niets, mijn wereld is verdwenen (bis)
Helemaal... Helemaal... Helemaal... Helemaal... Helemaal
Helemaal... Helemaal