La Fille Du Bus

Wanneer ze de bus instapt, is het geen individu
Dit meisje is een variatie van de lucht, een oneindigheid
Een extra sfeer, een bevolking op zichzelf
De blik in de leegte, ze zal mijn mooie gezicht niet zien
De geur die ze verspreidt doodt al mijn zintuigen
Ze moet niet weer uitstappen, ik kan niet herboren worden uit mijn as
Wanneer ze de bus instapt, is het geen individu
Dit meisje is een variatie van de lucht, een oneindigheid
Een extra sfeer, een bevolking op zichzelf
De blik in de leegte, ze zal mijn mooie gezicht niet zien

Er zijn uren die ons worden afgenomen, die ons worden ontroofd
Het leven is een vergif, de passie als enige serum
Acteur van een levensstijl die voortdurend vraagt om inspanning
Ik heb geen toestemming om te rusten, anders zal ik mijn groei nooit kennen
Verlicht door een lantaarnpaal en de zon die net ondergaat
Ik vertrek van huis, hopend dat mijn woorden hen ooit kunnen raken
Ik stap uit mijn huis, hopend dat mijn woorden hen ooit kunnen raken

Zittend achterin de bus, heb ik een ticket zonder eind
Mijn hoofd tegen het raam, ik denk aan niets, dat geef ik toe
Plots stapt er een meisje in, onze blikken zullen elkaar nooit kruisen
Ik heb iets om op te schrijven, en toen beschreef ik haar in mijn notitieboek

Er is de nacht in de blik van dit meisje
Ze maakt me sceptisch
Ik ken haar verhaal niet goed zoals Shakespeare
Maar het kan me niet schelen zolang de droom blijft bestaan
Ze geeft me duizelingen
Het is alsof ik ineens geketend ben
Ze had geen medelijden en leek genadeloos

Wanneer ze de bus instapt, is het geen individu
Dit meisje is een variatie van de lucht, een oneindigheid
Een extra sfeer, een bevolking op zichzelf
De blik in de leegte, ze zal mijn mooie gezicht niet zien
De geur die ze verspreidt doodt al mijn zintuigen
Ze moet niet weer uitstappen, ik kan niet herboren worden uit mijn as
Wanneer ze de bus instapt, is het geen individu
Dit meisje is een variatie van de lucht, een oneindigheid
Een extra sfeer, een bevolking op zichzelf
De blik in de leegte, ze zal mijn mooie gezicht niet zien

Ze had stralende ogen
Bruine haren en ze
Heeft het goed gedaan
Om mijn hart te verpletteren
Sommigen probeerden haar te versieren
Maar ik achtervolgde haar
Ik was als een junk
Ik had geen zorgen meer
En toen ze uitstapte, vergat ik alles in één klap
Slachtoffer van amnesie, alsof ik me een droom herinner
Het is alsof ik struikelde over haar afwezigheid
En, ze ging ver weg van mij, alsof ik niets essentieels had

Wanneer ze de bus instapt, is het geen individu
Dit meisje is een variatie van de lucht, een oneindigheid
Een extra sfeer, een bevolking op zichzelf
De blik in de leegte, ze zal mijn mooie gezicht niet zien
De geur die ze verspreidt doodt al mijn zintuigen
Ze moet niet weer uitstappen, ik kan niet herboren worden uit mijn as
Wanneer ze de bus instapt, is het geen individu
Dit meisje is een variatie van de lucht, een oneindigheid
Een extra sfeer, een bevolking op zichzelf
De blik in de leegte, ze zal mijn mooie gezicht niet zien