双翼のヒカリ (souyoku no hikari)

jouw strengheid is altijd de schaduw van jouw vriendelijkheid
achter de oprechte woorden voel ik een warme
straal van licht die ik heb ervaren

ook al waren er zware momenten als ik terugdenk aan wat je zei
ik voelde het toen we samen lachten zonder twijfel

niemand weet wat er vroeger is gebeurd
maar je bood me een weg met minder spijt aan
je duwde me altijd vooruit, nietwaar?

weet jij wie jouw rug beschermt?
één voor één verzamelen kleine veren een wit vleugel
één voor één verliezen we kleine levens en laten we zwarte vleugels achter

ook al werd de vogel geboren om te vliegen
met één vleugel kan je absoluut niet hoog in de lucht komen
jij draagt alle stenen van wit en zwart
terwijl je over verre muren heengaat, leid je iedereen

ik geloof echt in dat
oh... het is spijtig, maar het lijkt wel tijd te zijn
ik wil nog één laatste boodschap overbrengen
maar het is eigenlijk helemaal niet belangrijk

één voor één verzamelen kleine veren een wit vleugel
één voor één verliezen we kleine levens en laten we zwarte vleugels achter
was ik een moedige soldaat die in jouw ogen verscheen bij het laatste uur?
vergeet niet dat wat in jouw rug flappert, de stralen zijn van die dubbele vleugels
als ik de naam van het licht dat ik heb gevoeld kan uitspreken... ja... hoop