Volver (part. Miranda)

Ik vind mezelf weer op een nulpunt
Met één voet omhoog, het is niet makkelijk om te ontsnappen
Niet alles is goed, dat zou niet eerlijk zijn
Als je komt, breng dan een zaklamp mee naar het gat

Wat minder?, ieder in zijn hoofd, in zijn waanzin
Waar zijn de kinderen met een puur hart gebleven?
Ik heb zoveel gezien dat ik geen genezing heb
Ik probeerde te helpen en werd zelf afval en

Kijk naar me, kijk naar me, mijn grens is de lucht
Dat zeggen we, maar we komen niet van de grond
Op Insta' zeggen we dat we elkaar zien
Dan kruisen we elkaar en doen alsof we elkaar niet kennen

Alleen als ik de steden uitga voel ik me goed en
Toen ik bij jou was ook
Je nam een deel van mij als gijzelaar
Ik zal mijn hele leven denken aan die trein

Kom, kom, zegt die vrouw af en toe tegen me
Ik doe stoer maar ik dacht erover na en
Bang, bang, voel het als schieten
Ook al noemen ze me Hard, bij jou word ik zachter

We blijven schudden, kijken of het gaat lukken
Van kinderen in het park, tot zeg me hoeveel
Ik ben nooit een duivel geweest, maar ook geen heilige
Ook al wil ik het niet, uiteindelijk sta ik weer op

Kijk naar de tijd, het is laat geworden
De zon is moe van het branden
Laten we hopen dat de maan ons beschermt
Tot de dageraad aanbreekt

Op mijn enkel een tattoo van een lafaard
Omdat ik moe ben van het rennen
Ik ben op een punt gekomen zo ver weg
Dat ik niet geloof dat ik kan terugkomen
Dat ik niet geloof dat ik kan terugkomen, eh

Het kost me soms moeite om te zeggen wat ik voel
Je had meer van me nodig, maak je geen zorgen, ik begrijp het
Ik wilde beter zijn maar kon het niet zijn
En alles eindigt altijd in een breuk

Het leven van dit hart maakt me kapot
En ik lijd zo veel met of zonder reden
Ik kijk naar de sterren, brandend in mijn longen
Haar blik breekt mijn schild

Vandaag glimlach ik als ik de blauwe lucht zie
Het is moeilijk om te waarderen wat we altijd hebben
En hoewel ik huil als ik denk dat we sterven
Is het ook mooi om te zeggen: We zien elkaar nooit meer

Ik spreid mijn vleugels en vlieg
Om te landen op jouw grond
Als je het koud hebt, biedt mijn warmte geen troost
Maar naast jou, als het nodig is, bevries ik

Het leven is mooi, waarom zoveel verdriet?
Jouw lippen redden me maar vergiftigen me
Ik dans alleen met de volle maan
De tijd zal de zandkastelen omverwerpen

Er is maar één leven, ik wil weten waar je bent
Zeg me gewoon waarom je huilt, de rest interesseert me niet
En soms, ook al doet het pijn, is er geen weg terug
Laten we weer alleen zijn, nog een nacht omdat

Kijk naar de tijd, het is laat geworden
De zon is moe van het branden
Laten we hopen dat de maan ons beschermt
Tot de dageraad aanbreekt

Op mijn enkel een tattoo van een lafaard
Omdat ik moe ben van het rennen
Ik ben op een punt gekomen zo ver weg
Dat ik niet geloof dat ik kan terugkomen

Kijk naar de tijd, het is laat geworden
De zon is moe van het branden
Laten we hopen dat de maan ons beschermt
Tot de dageraad aanbreekt

Op mijn enkel een tattoo van een lafaard
Omdat ik moe ben van het rennen
Ik ben op een punt gekomen zo ver weg
Dat ik niet geloof dat ik kan terugkomen