Dime Cuánto (part. Delaossa)

Hard GZ (Lil GZ)

Zeg Me Hoeveel (ft. Delaossa)

Zeg me hoeveel, zeg me hoeveel, ja
Hoeveel is er nodig?
Om de asfalt dromen in goud te veranderen
En ondertussen gelukkig te zijn
En ik betaal nog steeds voor mijn daden, ja
En de fouten van die jaren
Waarin we op de bank lagen, ja
Zeg me hoeveel, zeg me hoeveel

Tussen de oorlog en ik ballonnen aan het oplaten
Mijn idolen en iconen zijn gestorven
Toen ik begreep dat niemand meer is, en dat ik niet minder was
En dat als je zonder vertrouwen gaat, ze je naar de grond gooien
Ik heb alleen liefde voor degenen die van me hielden, domkop
En ik koester geen wrok tegen de rest, ik vergeef
Maar degene die in niets was, is alles voor mij
En ik wil dat ze eten, drinken en goede dingen roken, niet meer
Ik ga om twee uur 's nachts tussen de neonlichten van de hoerenclubs
Ambulancesirenes, verslaving in Puerto Banús
De stad vol dronken toeristen, ze veroveren het zuiden
De huizen zijn niet meer zo wit en de zee niet zo blauw
Jongen, de ervaring is de beste leraar
Maar het leven gaat snel en de tijd is niet om te slapen
Ik was gewend geraakt om overal zonder geld heen te gaan
Maar nu heb ik een imperium zoals Elvira met Tony

Hoeveel dromen hadden we, hoeveel hebben we vervuld
We waren onderweg om ze te vinden, maar we verloren ze
We slapen niet als het moet omdat we zagen dat er
Hard gewerkt moet worden als je een jas wilt dragen
De huid als een harnas sinds ik klein was
Met papieren dromen, ijzeren nachtmerries
De dorst, ik, die mijn mensen hebben
Die de huur moeten betalen, het kind moeten voeden
Oh het is serieus, ik moet serieus zijn
Geef me vleugels en ik doe cardio (Dela)
We stijgen de ruimte in
Ik betaal de problemen naar hun prijs, ah
We leven snel en worden langzaam vergeten

De laatste generatie van de pleintjes
Van de groep, van de kou, van de Negrita rum
Als een kind met de stok
De fiets, het mes, de bal
De laatste generatie van de pleintjes
Van de groep, van de kou, van de Negrita rum
Als een kind met de stok
De fiets, het mes, de bal

Lach naar me, brunette, zeg iets dat me opvrolijkt
We leven een filmroman, bel me
Je ging zo ver weg en verwacht dat ik je vergeet
De routine maakt me depressief, haal me eruit

Uit de mentale gevangenis die ik en mijn ego hebben gecreëerd
Wat ik vol hoop droeg, dat nu angst aanjaagt
De tijd die je me gaf, die ik weet dat ik je verschuldigd ben
En ik kan het je niet teruggeven en wil het ook niet
Ik ben een simpele toeschouwer van de hele wereld
De pionier in het doen wat ik wil
Of jongen, de klootzak van de duivel, zes nullen, ah
De kinderen van het vissersdorp

De stad slaapt niet, heeft nooit stop
Dezelfde juwelen in de voorraad, Marokkanen in de kapperszaak
Overlevers, dieven, verklikkers, rijken en escorts
Echte geesten opgesloten in drugs en alcohol
Ik botste tegen de lantaarnpaal, bae, kijkend naar je shorts
Ik dacht dat je van me hield, maar ik viel voor de leugen
Goede jongen overdag, demon als de zon ondergaat
Zeg me hoeveel ik nog nodig heb om jouw liefde te krijgen
We spraken 's nachts
Dromend van een toekomst waarvan we wisten dat die nergens naartoe zou leiden
Maar, mam, ik ben daar niet meer voor, het leven is duur
Ik wil ook die stapel, dus yallah, yallah

Share on social media Share as link