Qué Te Debo (part. Toni Anzis)

Jij die alles geeft en als je wilt, weer afpakt
Het lijkt wel of je me kent, dat je weet wat me verstoort
Geef me nog een slokje, want ik voel me weer beroerd
Geef me van die medicijn, geef me nog een beetje meer

Zie je niet hoe gek ik word, zo dichtbij en toch zo ver
Om je blij te zien, stop met mijn brood te stelen
Zie je niet hoe gek je me maakt als je me schuin aankijkt
Om dan zonder spijt te vertrekken, ik zweer dat je graag speelt

Ga hier zitten, ik schenk je een glas anijs
Want ik heb er al twee te veel op en dat is om jou
Dronken van verdriet, treurig meisje zonder verstand
Zelfs de klappen helpen niet
Het wordt bloed zodat je terugkomt
Arm meisje met talent, weet meer dan ze denken
Het interesseert haar niet, 's nachts vergiftigt ze je

Wat heb ik je aangedaan?, wat ben ik je schuldig?
Vandaag betaal ik het je terug, maar bel me daarna niet
Zeg me wat ik je moet vertellen dat je niet weet
Er is geen ontkomen aan jou, vrouw
Er is geen ontkomen aan

Zie je niet hoe gek ik word, zo dichtbij en toch zo ver
Om je blij te zien, stop met mijn brood te stelen
Zie je niet hoe gek je me maakt als je me schuin aankijkt
Om dan zonder spijt te vertrekken, ik zweer dat je graag speelt

Deze ambitie (oh, deze ambitie)
Die mijn ondergang zal zijn (zal mijn ondergang zijn)
Ze pakt je vast en laat je niet meer los (oh, nee, nee, nee, nee)
Er is niemand die daar blij vandaan komt
En het is deze ambitie (deze ambitie)
Die mijn ondergang zal zijn

Ze pakt je vast en laat je niet meer los
Er is niemand die daar blij vandaan komt
En het is deze ambitie (deze ambitie)
Die mijn ondergang zal zijn
Ze pakt je vast en laat je niet meer los (oh, oh, ze pakt je vast)
Er is niemand die daar blij vandaan komt