Añoralgias

Deze zamba zing ik voor mijn verre land
Warm dorpje in ons binnenland
Brandende aarde die mijn liefde inspireert
Droge klei, onder de verzengende zon
Herinnerend aan dat brandende land
Weergalmt mijn schreeuw, wat een hitte!

Hoe herinner ik me jou, mijn mooie dorpje
Met je vochtige, dichte lucht overdag
Warme nachten vol fantasie
Bevolkt met magie van eindeloze charme
En het gezang van je frisse beekje
Behalve in de tien maanden van de droogte

Altijd was mijn geliefde dorp zo kalm
Behalve die ene keer dat de orkaan voorbij kwam
Oude plekken die ver weg zijn
Mijn geliefde land, mijn zoete dorp
Ik ben bang dat je veranderd bent
Na de laatste uitbarsting van de vulkaan

Aarde die tot gisteren mijn kindertijd omarmde
Altijd herinner ik je met mijn hart
Ook al is dat beekje zoet
Vandaag een kokende lavastroom
Die gelukkig soms dooft
Wanneer het tijd is voor de overstroming

De hongerige wolven huilen en doen rillen
Wanneer ze gebeten worden door felle muggen
Je kunt niet slapen door de schreeuwen
Van duizenden gieren die de lucht verduisteren
Altijd verschijnt er wel een aardbeving
En bij zonsondergang regent het meteorieten

En als ik terug kon naar mijn dorpje
Naar mijn oude dorp waar ik niet ben teruggekeerd
Als ik terug kon naar het dorp
Dat me altijd roept, dat altijd op me wacht
Als ik terug kon naar mijn dorp
Zou ik het niet doen, zelfs niet dronken.