Amarraditos

Laten we vastgebonden gaan, met z'n tweeën, schuim en fluweel
Jij, met een knisper van starch, en ik, serieus en trots

De mensen kijken ons jaloers aan op straat
De buren fluisteren, vrienden en de burgemeester

Ze zeggen dat het niet meer in de mode is, jouw haarspeld of mijn speld
Ze zeggen dat het niet meer in de mode is, jouw medaillon of mijn riem

Ik weet dat jouw grote ogen en mijn trots wel in de mode zijn
Als je aan mijn arm loopt in de zon, zonder haast

Onze koetsier wacht op ons voor de grote kerk
En langzaam wandelen we over de boulevard

Ik groet door de rand van mijn hoed aan te raken
En jij zwaait elegant met je zakdoek

Het is niet in de mode, ik weet dat het niet in de mode is
Dat je me voor het diner, jasmijnen in mijn revers geeft

Het lijkt zeker een spel, maar er is niets beter
Dan een heer te zijn van die tijd, die mijn grootouders zagen

Het is niet in de mode, ik weet dat het niet in de mode is
Dat je me voor het diner, jasmijnen in mijn revers geeft

Het lijkt zeker een spel, maar er is niets beter
Dan een heer te zijn van die tijd, die mijn grootouders zagen