Ser Brigada

Ze ontmoetten elkaar in het Retiro park in 1992
Zij droeg een bloemenjurk
Hij leek een lijdend voorwerp
En tussen mensen die snel verveeld zijn door alles
En mensen die nooit iets afmaken
Besloten ze samen de nachten door te brengen
En meer te zijn dan een stel, een brigade te vormen
En zo gebeurde het

Ze stalen een R5
En gingen op zoek naar warmte
Ze kwamen aan in de woestijn van Almería en die dag
Bedekte alles met de damp van de zee
Ze klommen naar de hoogste berg
En schreeuwden hun namen in een loop

Ze staken vuurwerk aan
Dat hen verblindde door het licht
En voelden dat de weg zich verwijderde
En dat ze nog nergens waren

Dat het de auto’s en de bomen waren
Het enige dat hen vooruit hielp
En zo gebeurde het

Zij zei, ik tel tot drie
En als we op dat moment niet gestopt zijn
Zal niets ons tegenhouden
Een, twee

Het had magie kunnen zijn
Toen ze in beesten veranderden
Hij in een woeste wolf en zij in een vogel met een kuif
Slechte nieuws kwam van overal ter wereld
En hen maakte het alleen maar zorgen om gelukkig te zijn als wilde dieren in hun schuilplaats
En zo gebeurde het

Zij zong vaak als hij moed tekortkwam
Ze creëerden hun eigen symfonie en melodie
Die te horen was van Lissabon tot Perpignan
Van La Coruña tot Gibraltar
Van Madrid

Ze keek vaak naar de lucht als naar een zwart-wit serie van Goya
Wat hebben we aan vechten als we nooit geschiedenis zullen schrijven?
En ze zagen dat zelfs bloemen hun decadente kant hebben
Laat deze bos rozen maar verwelken
Maar niet eerder dan u, mijnheer de president
En zo gebeurde het

Nieuwe ideeën kwamen, die niet nieuw waren maar gerecycled
De moderne mensen waren niet meer modern maar ouderwets
Waarom, waarom terugkeren?
Waarom? Als hier zoveel meer is
Dan wat we altijd wilden hebben