La Papa Frita

Ik leerde haar kennen door de genade van de fee
van toevalligheden
ze verblindde me met haar geklets vol
frivoliteiten
met haar geloof in de astrologieën
van die tijd
en met haar verering voor de heidense goden
zoals Elsa Serrano

maar een twijfel knaagde aan me
ik vroeg me af
of ik niet een afspraak maakte
met een patat
met een friet

frietje...

Aanvankelijk was ze koud als hout,
vervolgens gaf ze vuur,
en als ze me zag met zo'n uiterlijk
deed dat mijn ego goed;
zelfs zo gaf ik wat meer van mezelf
deed groot en sterk
totdat ik zag dat mijn onderbuikgevoel
in feite waar was:

toen zei ze met een luxe stem
om naar McDonald's te gaan
ik begreep dat de dame
was een patat
was een friet

frietje...

Ze gaf zich met fascinatie
over aan de heilige leugen
van junkfood en at
den hele jaar onbeperkt,
als de zomer kwam veranderde ze
naar salades omdat ze voelde
dat ze vol zat
met verzadigde vetten,

maar hoe veel bloemkool en spinazie
de dunne ook at,
haar hart, sorry dat ik het herhaal,
was van patat
was van friet.

frietje...

Ik zei dat het me niet uitmaakte,
iedereen zijn eigen rommel,
en als ze op een dag dacht
"help, ik vlucht"
was ik weer snel bij haar
met haar gedoe.
Vandaag begrijp ik die vonk niet meer
wanneer ze me aankeek:

hoewel ze met een objectieve blik studeerde
had ze haar charme,
ze was blond, slank en lang
zoals een patat
zoals een friet.

frietje...

De relatie werd na verloop van tijd
heel zwaar;
ik kon het meisje niet laten:
ze zat in mijn hoofd.
Ze had de pan in handen
ik danste haar deuntje
en mijn pogingen om haar wereld
een dieper draai te geven

waren tevergeefs, en ik zeg je wat:
ik heb mijn eigen graf gegraven,
want uiteindelijk was ze zo laf
ze liet me alleen
en ging met een sukkel.

frietje...

sukkel.