Rumo à Goiânia

Het is nacht, de auto gromt, als een beest
Vliegend laag in Campinas, op de Anhanguera-weg
Ik zie in de verte de mooie en zoete Ribeirão
Helemaal verlicht als een hemel op de grond
In de blauwachtige nacht van een lente

Het gemis past niet meer in mijn hart
Plakvast zoals de banden op de weg
Uberaba en Uberlândia heb ik al achtergelaten
In Itumbiara, op weg naar Goiás
Bijna stijg ik op als een vliegtuig

Hé, Goiânia
Ik kon het niet meer aan, dus ben ik teruggekomen
Hé, Goiânia
Laat die mooie ogen weten dat ik er al ben

Die glinsterende ogen die ik nu zoek
Als ze me met verlangen roepen, is er geen tijd
Daarom rijd ik op volle toeren
Als een asteroïde in de duisternis
De motor van de auto lijkt te huilen

De zon komt nu op, de dag komt eraan
Maar ik weet dat al die haast het waard was
Ik wil over een poosje in haar armen zijn
Want ik heb de nacht alleen gevlogen
In deze auto over de snelweg

Hé, Goiânia
Ik kon het niet meer aan, dus ben ik teruggekomen
Hé, Goiânia!
Laat die mooie ogen weten dat ik er al ben

Hé, Goiânia
Ik kon het niet meer aan, dus ben ik teruggekomen
Hé, Goiânia!
Laat die mooie ogen weten dat ik er al ben

Hé, Goiânia
Ik kon het niet meer aan, dus ben ik teruggekomen
Hé, Goiânia!
Laat die mooie ogen weten dat ik er al ben