San Francisco
Maxime Le Forestier
San Francisco
Het is een blauw huis
Achter de heuvel
Je komt er te voet, je klopt niet aan
Degenen die daar wonen, hebben de sleutel weggegooid
We komen weer samen
Na jaren op de weg
En we gaan zitten rond de maaltijd
Iedereen is daar, om vijf uur 's avonds
San Francisco wordt mistig
San Francisco gaat aan
San Francisco, waar zijn jullie
Liza en Luc, Sylvia, wacht op me
Zwemmend in de mist
Verstrengeld, rollend in het gras
We zullen luisteren
Tom op de gitaar
Phil op de kena, tot de donkere nacht
Iemand anders zal komen
Om ons nieuws te brengen
Van iemand die over een jaar of twee terugkomt
Omdat hij gelukkig is, zullen we in slaap vallen
San Francisco komt op
San Francisco komt op
San Francisco! Waar zijn jullie
Liza en Luc, Sylvia, wacht op me
Het is een blauw huis
Vastgehouden in mijn geheugen
Je komt er te voet, je klopt niet aan
Degenen die daar wonen, hebben de sleutel weggegooid
Bevolkt met lange haren
Grote bedden en muziek
Bevolkt met licht, en bevolkt met gekken
Zij zal de laatste zijn die overeind blijft
Als San Francisco instort
Als San Francisco instort
San Francisco! Waar zijn jullie
Liza en Luc, Sylvia, wacht op me