Lo Siento

Mama, ik heb gedroomd dat je aan mijn deur klopte
Een beetje gespannen en met beslagen brillenglazen
Je wilde me goed zien en het was de eerste keer
Ik voelde dat je wist hoezeer ik je miste
En je omhelsde me terwijl je je verwonderde
Dat ik zo verdrietig en bijna zonder adem was
Het is al zo lang geleden dat we elkaar omhelsden
En in de stilte zei je: Het spijt me

Maar er was maar één geluid nodig om me wakker te maken
Om te huilen en om me terug te brengen
Naar die dagen dat je als kind voor me zorgde
Waarin in de zomer de lucht en het strand samenkwamen
Terwijl ik met mijn oude pop naar je luisterde
Naar de verhalen die je elke nacht vertelde
En toen je me als klein meisje in je armen nam
En in jouw schoot droomde ik weg

Maar op mijn zestiende voelde ik hoe alles veranderde
En hoe ik me nu echt zag zoals ik was
En ik voelde me zo alleen en zo wanhopig
Omdat ik niet meer het kind was dat je wilde
En zo eindigde ons vertrouwen
Van de kleine gesprekken die zoveel hielpen
Ik verstopte me achter een ijzige ongeduld
En jij verlangde naar de dochter die je niet had
En ik bracht de dagen door zonder naar huis te gaan
Ik kon je preken helemaal niet verdragen
En ik begon ook jaloers te worden
Omdat je bijna onbereikbaar was, zo mooi
En ik gaf mijn droom op door gebrek aan bagage
Mijn hart gooide ik in de zee in een vaas
Ik verloor zelfs mijn geheugen door gebrek aan moed
Omdat ik me zo schaamde om jouw dochter te zijn

Nee, nee, nee, nee, nee

Maar je klopte niet aan mijn deur
Tevergeefs had ik een droom die niet
Kan uitkomen
Mijn gedachten zijn zo vol van het heden
Dat mijn trots me niet laat vergeven
Maar als je in een andere droom aan mijn deur zou kloppen
Zou ik geen woord kunnen uitbrengen
Je zou me aankijken met je strenge blik
En ik zou me steeds eenzamer voelen

Daarom schrijf ik deze verwarrende brief
Om iets van vrede te vertellen in wat ik denk
Niet om je te beschuldigen of excuses te vragen
Het is gewoon om je te zeggen, mama, het spijt me!
En het is niet waar dat ik me schaam
Onze zielen zijn zo gelijk, zo op elkaar lijkend
Ik zal geduldig hier zitten en wachten
Ik hou zoveel van je, mama, schrijf me
Je dochter