Favola

En ze vertellen dat hij zich transformeerde
In een boom en dat hij
Uit eigen keuze bleef staan
En daar zat hij te kijken
De aarde bracht nieuwe bloemen voort
Zo werd hij een nest voor konijnen en kolibries
De wind leerde hem de smaken van
Hars en wilde honing
En de regen maakte hem nat

Mijn geluk - zei hij tegen zichzelf -
Kijk... Kijk... Ik heb het gevonden nu dat
Nu dat ik me goed voel
En dat ik alle tijd voor mezelf heb
Ik heb niemand meer nodig

Wat een verwarring plotseling in hem
Dat wat alleen een man zonder vrouw weet wat het is
En hij strekte zijn takken uit
Om haar aan te raken
Hij begreep dat geluk nooit de helft is
Van een oneindigheid

Nu was hij samen met de maan en de zon
Steen en wolk
Hij was samen met lachen en huilen
Of gewoon
Hij was een wezen dat begon te leven
Nu was het het lied dat vulde
Zijn grote immense eenzaamheid
Het was dat echte deel
Dat elke liefdesfabel
In zich draagt
Om erin te kunnen geloven