Fiore
Lacroix Despheres
Bloem
In het licht dat neerdaalt, bloei jij zo mooi
Omarmd door de eindeloze lucht, blijf ik je altijd aanstaren
De stralende zang, de zachte melodie
De wind fluistert, die melodie
Leidde me naar deze plek hier
Naar de verre herinneringen, uitnodigend, Fiore
Als de witte klok luidt en ik zing
De voor altijd gegraveerde klank grijpt de wolken
Het maanlicht danst, naar de verre lucht van deze nacht
Als ik langzaam de trap op ga die eindeloos lijkt
Zal het uitzicht voor me zich in lagen de lucht kleuren
In de verte, waar de lucht de wind wiegt
Neem ik de pijnlijke herinneringen mee op de wolken
De gevoelens die ik speel zijn altijd Fiore
Met vleugels als die van een blauwe vogel
Kan ik nu meteen naar de plek vliegen waar jij wacht
Naar de lucht die zich uitstrekt tot aan jouw vertrouwde glimlach
Als ik mijn vleugels spreid en deze nacht in vlieg, zal ik op een dag
Samen met de neergedaalde engel naar een verre wereld gaan
Met vleugels als die van een blauwe vogel
Kan ik nu meteen naar de plek vliegen waar jij wacht
Naar de lucht die zich uitstrekt tot aan jouw vertrouwde glimlach
De helderblauwe nachtwind
Tekent de sterren die zich over deze lucht verspreiden
En de glimlach die leidt naar het einde van de dromen, naar de verre lucht.