El hombre perfecto
La India
De perfecte man
Wie durft
mij de verdriet te ontvoeren
met mijn ziel duizend pirouettes te maken
wie kan het losmaken...
En wie durft
mij van mijn angsten te ontdoen
het blad om te slaan in het schrift
wie laat mijn winter smelten
en wie laat me herleven...
Stukjes hoop
die moe zijn van het wachten...
(Refrein)
De perfecte man komt nooit,
verraderlijke ziel, handen in het vuur,
dromen die verbranden.
De perfecte man duurt kort, is een illusie,
wordt weer iemand anders
want bijna altijd vergist de liefde zich,
komt terug en struikelt...
Ei ie ee
Wie denkt,
dat in zwervende liefdes
in plaats van voeten wegen
zonder afkortingen is er geen weg.
Oh! wie begrijpt niet
dat ongeduld de vijand is
op zoek naar slaven in het leven
zal zijn helft ver weg hebben
en kaarsen aansteken zonder altaar
daarom verstop ik tussen mijn kaarsen eenzaamheid.
(Refrein)
De perfecte man komt nooit,
verraderlijke ziel, handen in het vuur,
dromen die verbranden.
De perfecte man duurt kort, is een illusie,
wordt weer iemand anders
want bijna altijd vergist de liefde zich,
komt terug en struikelt...
De perfecte man duurt kort, is een illusie,
wordt weer iemand anders
want bijna altijd vergist de liefde zich,
komt terug en struikelt...
