Saria No Uta

We zijn zo ver van elkaar
En zo voelt het niet hetzelfde
En er zijn mensen die vragen
Ik weet niet meer wat ik moet verzinnen
Mijn hartslagen zijn gestopt
Ik zal ze niet meer horen
Maar het maakt niet uit

Voor mij is het normaal
En ik was je al aan het vergeten
Ik weet niet waarom je nu hier bent
In werkelijkheid
Weet ik niet of ik het kan verdragen
Bij jouw armen rusten

Zeg tegen je vriendinnen dat ik de slechtste ben
Ook al weet ik dat je niet wilt dat ik wegga
Er is een plek voor jou in mijn hart
Want je weet goed dat ik je niet ga vergeten

De herinneringen wissen niet uit mijn hoofd
En als je me belt, zal ik opnemen
Ik besef dat ik je langzaam verlies
Ik begrijp dat je me nog niet wilt omarmen

Het spijt me als het moeilijk was om te begrijpen
Nu ren ik je achterna door de stad
Misschien besef ik dat het deel uitmaakt van groeien
Me realiseren dat je me niet gaat liefhebben

We zijn zo ver van elkaar en zo voelt het niet hetzelfde
En er zijn mensen die vragen
Ik weet niet meer wat ik moet verzinnen
Mijn hartslagen zijn gestopt
Ik zal ze niet meer horen
Maar het maakt niet uit

Voor mij is het normaal
En ik was je al aan het vergeten