Krasny Bor

Het was mijn land, mijn geliefde thuis,
ik vocht ervoor sinds ik geboren was,
het volk dat nooit mocht sterven,
ik hief mijn arm, pakte mijn geweer.

Ik herinner me mijn ouders toen ik vertrok,
op hun gezichten zag ik dat ik zou sterven.
Ik herinner me die trein die naar het noorden reed,
sneeuwbedekte bergen aan de horizon.
Ik herinner me de marsen over besneeuwd terrein,
heilige vlaggen wapperend in de wind.
Ik herinner me vijanden in golven,
hun gezichten vol haat werden gedoofd.

Ik herinner me mijn broer in de divisie,
moordend en stervend voor het vaderland.
Ik herinner me oorlogsliederen in de strijd,
voor de zonen van de zon kan niemand ons doen zwijgen.
Ik herinner me die jongen die naar de tank rende,
ons leven redend en door de lucht vliegend.
Ik herinner me die jongeman die mijn lichaam droeg,
hoor de kogels fluiten in de wind.
Ik herinner me mijn vriend, dodelijk gewond,
in de loopgraven, voor altijd weerstaand.

Ik herinner me het bloed dat op mijn voorhoofd stroomde,
ik herinner me de dood die uit het oosten kwam.
Ik herinner me die kogel in mijn hart,
ik herinner me dat ik viel in KRASNY BOR.