Berlin
Klaus Hoffmann
Berlijn
Mijn gesprek, mijn liedjes
Mijn haat en mijn geluk
Mijn dag, mijn nacht, mijn voor, mijn terug
Mijn zon en schaduw, twijfels die ik heb
Aan jou en in mij tot de laatste dag
Jouw straten, waar ik vlucht, struikel en val
Jouw warmte, die ik nodig heb, die ik overal voel
Verkoop jezelf niet
Berlijn
Jong ben je niet
Je veroudert zo snel
Je bukt te veel
Draagt de lasten van de klanten zo zwaar
Die zullen gaan
Jou sterven zien
Berlijn
Geliefde Berlijn
Jouw hoeken en gaten, jouw binnenplaatsen ontelbaar
Waar de vuiligheid en de armoede om verandering blaffen
Jouw roes in de ochtend
Ruikt naar hasj en bier
En snot valt nonchalant op de straten van jou
Jouw markten, de vrouwen, hun rust, hun list
En soms een grap die me in de maag raakt
Verkoop jezelf niet
Berlijn
Jong ben je niet
Je veroudert zo snel
Je bukt te veel
Draagt de lasten van de klanten zo zwaar
Die zullen gaan
Jou sterven zien
Berlijn
Geliefde Berlijn
Jouw huizen met gangen
Waar je slaat, waar je lacht
Waar je, als het donker wordt
Nieuwe huisgenoten maakt
Jouw kamers, waarin de slaap niet graag komt
Omdat de lucht om te ademen ontbreekt
Waar de doodsengel woont
Maar waar je vrij zijn ervaart in deze grote stad
Hoewel het je benauwt en drukt en veel muren heeft
Verkoop jezelf niet
Berlijn
Jong ben je niet
Je veroudert zo snel
Je bukt te veel
Draagt de lasten van de klanten zo zwaar
Die zullen gaan
Jou sterven zien
Berlijn
Geliefde Berlijn
Mijn gesprek, mijn liedjes
Mijn haat en mijn geluk
Mijn dag, mijn nacht, mijn voor, mijn terug
Jouw halfdode station, waar ik tussen hen sta
Die morgen, al morgen naar betere steden gaan
Waar ik jou wil verlaten
Steeds weer, nog steeds
Ik maak de sprong ook
Ik maak de sprong toch