Ai No Coda

De lucht was grijs door de regen
Gooi je paraplu weg, trek je jas uit
Als de zilveren vleugels beginnen te grommen en wegrijden
Spatten de druppels van de liefde tegen het raam
Jouw eenzaamheid, door die zachtheid ben ik betoverd
Intense herinneringen die ik heb verlangd
Lente-avonden, de zomer lichtte de film uit

Alles verstopt boven in een wolk
Laten we omarmd worden door de stilte
Zelfs die stadsgezichten als lelijke kleurplaten
Zullen misschien vervuld worden door bloemblaadjes
Nu is het gewoon wachten op de lente
Aan de rand van de wereld

Verbrande zonneschijn, ik sta met een dagdroom
Veeg de zweetdruppels van mijn wangen en zet een stap verder
Uit de wonden in mijn hart vloeit de ondergang van de zon
Ik achtervolg de krakende trein
Het blauw dat rood verkleurt terwijl de nacht invalt
De sterren vallen naar beneden

Ik heb geen moed om de terugweg ticket te scheuren
Geen moed om lief te hebben en te leven
Een leven als een lelijke kleurplaat
Die zomer vol bloemblaadjes
Nu is het gewoon wachten op de lente
Aan de rand van de wereld

Ook nu nog ben jij aan het zoeken
Naar die ongrijpbare, heerlijke drank
Je zegt dat je een bloem zult worden die de regen weerstaat
Zacht hart veranderd in steen
Zelfs in deze lelijke stadsjungle
Zullen de bloemblaadjes ooit verfijnd zijn
Nu is het gewoon wachten op de lente
Net als jij, die geen richting of reden hebt
Eenzaamheid als gezelschap.