Volutas de Humo

Rookwolken die zweven
Rondom mijn lichaam
Hoe eenvoudig ze uiteenvallen
Zodra de wind ze aanraakt
Praten, praten met jou zou ik willen
Je vertellen, vertellen wat ik voel...
Waarom heb ik je altijd nodig
Hoe eenzamer ik me voel?
Dit, dit, jouw fatale charme
Is het enige dat ik niet begrijp
Wetende dat, beetje bij beetje
Je mijn leven aan het verteren bent...
Sigaret omhuld in wit
De kleur van puurheid en,
Wat draag je in je ziel? Het zwarte...
Hoeveel van ons houden vast
Aan jouw diepe trekjes en blazen het in één keer uit!
( Terwijl we jouw gif binnenkrijgen...)
Je te verwijderen, je te verwijderen zou ik willen
Maar ik weet dat ik niet kan
Omdat in elke wending van dit leven dat we lijden
Ik me in mijn eigen lafheid meer vastklamp
Aan jouw verdomde gif...
Ik nam je als een speeltje van een kind
En vandaag, nu je deel van mij bent
Weet je niet hoeveel ik spijt heb
Zonder jou, zonder jou weet ik niet te leven
Omdat je mijn maatje bent
Die vriend die ik zocht in de eenzame nacht
Terwijl ik naar de sterren keek
En sprak over mijn dromen, mijn verdriet en vreugde
Terwijl jij, beetje bij beetje
Tussen mijn vingers verging
En zo, zo nam je mijn adem weg
Laat me niet ademen
Je hebt al mijn vingers bevlekt
En van binnen heb je een groot deel van mijn lichaam verorberd...
Maar, wat kan ik je verwijten?
Als je mijn maatje was...
En weer, weer steek ik je aan
En terwijl ik naar jouw rookwolken kijk
Die mijn hele lichaam omhullen
Moet ik je zeggen, tot mijn spijt
Dat je nog steeds mijn beste maatje bent...