Distortion!!

Verpletterde eenzaamheid en de pedalen
De klanken weerklinken keer op keer op mijn wangen
De ritmes van blote voeten op de geslagen eenzaamheid
Vormen samen een zekere hartslag

Iemand, haal de ruis uit mijn hart
Kijk eens naar me
Niemand kan echt binnenin mijn hart komen
Maar zo'n nacht laat me hopen

vervorming, het is beweging, als het begint, stopt het niet meer
Zelfs de ochtend kan stil trillen, dat klopt toch?
Discord, altijd zo, die harten die niet mengen
Ik wil ze verbinden, zelfs met een sprongetje

De woorden die naar me gegooid worden, verdwijnen niet
Ze blijven hangen als schaduwen in de schemering
Als ik achtervolgd word en stop, lijk ik wel opgeslokt te worden
Dus ren ik wanhopig en wacht weer op de nacht

vervorming, het is beweging, als het begint, ben ik niet meer bang
Omdat ik kan vergeten door het lawaai en de donder, dat klopt toch?
Disboard, zoals sterrenlicht dat de stroom verbindt
Laat me stralen, mijn eigen geluid

Elke keer als de snaren van de gitaar trillen
Verandert het in iets dat niet wankelt
Elke keer als mijn vingertoppen verharden
Wordt deze steen ook harder

De klank van vervorming is nog lang niet voorbij
Vang de longkunst in de voorste rij, ook vanavond

vervorming, het is beweging, als het begint, stopt het niet meer
Beperkingen worden herschreven door ervaring, dat klopt toch?
Vervorming, altijd zo, het hart dat de linkerhersenhelft voorbijstreeft
Begint te rennen, richting jou

De volgende klank escorteren
De dagelijkse zorgen met vervorming
De akkoorden van een eenzame nacht
Ben jij ook zo? Het ideale beeld
De dagen die ik achtervolgde, F-akkoord
Ik speel het luid, vervorming
Ik draai de volumeknop helemaal open