vivi
Kenshi Yonezu
vivi
Verdrietig slikte ik mijn woorden in
Ze volgden me altijd, keer op keer
Geïrriteerd gooide ik ze weg, zo'n zin
Zeker weet ik dat ik niet meer terugkeer
Als ik het in woorden zet, klinkt het zo vals
En als ik het vorm geef, wordt het vaag en klein
Niets is precies goed, dat is mijn geval
Ik voel me zo teleurstellend, zo gemeen
Ik hou van je, Vivi, morgen is het zo
Moet ik je gedag zeggen, dat is wat ik moet
De slaperige stad lijkt wel as, oh zo
Laat ik achter met jou, dat voelt zo goed
Voor de brief die ik aan jou wil geven
Dacht ik aan zoveel herinneringen
Ze zijn allemaal mooi, dat is het leven
Maar ik heb niets om op te schrijven, geen zinnen
Maar waarom wil ik het in woorden gieten?
Zelfs als het verandert in een leugen van lood
Zelfs als ik een vogel ben zonder te vliegen
Waarom maak ik het zo vies, zo groot?
Ik hou van je, Vivi, morgen is het zo
Vandaag zijn wij dood, dat is wat ik voel
Vergeet dit verhaal, laat het maar zo
Ik heb niets te zeggen, dat is mijn doel
De kleur van gesmolten amber, zo fijn
De ballon die valt, de cariboe die vliegt
Bronzen zonder benen, zo klein
De nachtegaal danst, zo wiegend en niet
Drukke nieuwsberichten, zo luid
Kinderen verdwijnen uit de stad, zo snel
Ze lijken te huilen, maar zingen zo luid
De vis kijkt stil naar mij, zo fel
Met een hart dat niet te redden is, zo zwaar
Ben ik met jou blijven lopen, dat is waar
Ik hou van je, Vivi, morgen is het zo
Moet ik je gedag zeggen, dat is wat ik moet
De slaperige stad lijkt wel as, oh zo
Laat ik achter met jou, dat voelt zo goed
Woorden komen eruit, ik raak je aan
Toch kan ik niets zeggen, dat is wat ik kan
Ik hou van je, Vivi, ik hou van je, Vivi
Alleen het afscheid is onze liefde, dat is wat ik kan.