さよーならまたいつか (sayonara, mata itsuka!)

Waar komt de lente vandaan?
Onbewust ben ik volwassen geworden
Als ik omhoog kijk, zie ik zwaluwen vliegen
Met een ongeïnteresseerd gezicht

Als ik maar vleugels had
Elke wens bracht me verdriet
Tot ziens, laten we elkaar over 100 jaar weer zien
Maak je geen zorgen

Opeens zijn de bloemen gevallen
Iemand heeft tegen me gelogen
Zelfs in de stortbui vlieg ik verder
Die kracht wilde ik hebben

Verliefd worden op iemand, dan weer gebroken, uiteindelijk gescheiden
In mijn mond sijpelt het bloed, ik spuug naar de lucht
Flikker, spreid je vleugels, vlieg vrij
Ga zo ver als je kunt
Zou ik je over 100 jaar nog herinneren? Geen idee
Tot ziens, tot een andere keer

Ik stap de stad binnen, waar het regent
Overal raken we elkaar aan
Als ik omhoog kijk, is er niets te zien
Ah, er is niets

Met een zelfvoldane blik, raak me niet aan
Je slaat op mijn rug, totaal mis
Voorbij de hel die mensen beschrijven
Zie ik de lente

Ik wil iemand liefhebben, maar het doet pijn, het regent
Ik houd de touwtjes stevig vast en bijt ze door
Doordringen, richt je op, ga voor de tijger
Ga zo ver als je kunt
Ik wil je over 100 jaar ontmoeten, verdwijn niet
Tot ziens, tot een andere keer

Nu verliefd worden, dan weer gebroken, gescheiden
In mijn mond sijpelt het bloed, ik spuug naar de lucht
Nu spreid je je vleugels, vlieg vrij
Ga zo ver als je kunt
Sinds de dag dat ik geboren ben, was ik mezelf, dat wist je niet
Tot ziens, tot een andere keer