Coppelia

Het maanlicht verlicht het statige huis
Met muren vol klimop en versierde ramen
Tussen de bloemen op de vensterbank
Wiegt een grote, rode roos in de lucht

Hier is het kasteel van dromen, het paradijs van de liefde
Vergeet alles en slaap maar lekker
Zijn wang, die door het raam kijkt
Verkleurt naar rozenrood en vervaagt
Ik kon niet anders dan kijken
Ik kon niet anders dan denken
Ik ben verliefd geworden
Op die persoon

Ik ben hem tegengekomen
Ik heb hem verlangd
Ik heb van hem gehouden
Op die persoon
Ah

Zonder iets te weten, smelt onze ontmoeting in de nacht
Hou me vast. Maak me tot de jouwe
De vochtige lucht plakt aan mijn keel
Terwijl ik hijg en mijn bewustzijn vervaagt

Hier is het kasteel van dromen, het paradijs van de liefde
Laten we onze vingers in elkaar verstrengelen en vallen
Ik zie mezelf snel verzwakken
Zonder te beseffen dat ik verwelkt
Droom ik verder

Zachtjes aanraak ik je huid
Kom dichterbij
Zoet vermengde adem in de duisternis
Zachtjes kus ik je
Houd me steviger vast
En houd je adem in. Voor altijd

Zachtjes aanraak ik je huid
Kom dichterbij
Zoet vermengde adem in de duisternis
Zachtjes verdoofd, veranderend in een andere vorm
Ik kan niet meer terug, in de rozenachtige duisternis