Spiel mir ein Lied aus der Heimat

Bij ons in de bergen was hij thuis,
zo saai als wij waren, dat hield hij niet uit.
Hij stapte in een vliegtuig en vloog over de zee,
gans ver van ons weg,
en hij komt nooit meer terug.

Daar aan de overkant heeft hij carrière gemaakt,
is trots op het huis en de eigen jacht.
Maar 's avonds drinkt hij in de bar te veel bier,
dus zegt hij vol verlangen
tot de man aan de piano:

Speel een lied uit het vaderland,
van bergen, van dorpen en meren,
speel een lied uit het vaderland,
daar bloeien de rozen zo mooi.
Ik heb mijn thuis verlaten,
de bruggen achter me verwoest,
speel een lied uit het vaderland,
dan droom ik een beetje van haar.

De muzikant kent de eenzame man al goed,
en zoals altijd begint hij met
de Kufstein-lied,
dan zingen ze samen, zo goed als het kan,
en hij denkt bij zichzelf, dat hij voor de rotswanden staat.

De lucht is blauw, en de lucht is zo helder,
de toppen zijn weer om aan te raken dichtbij.
Nu voelt hij, we hebben hem veel te bieden,
want alleen in de dromen
ziet hij zijn thuis.

Speel een lied uit het vaderland,
van bergen, van dorpen en meren,
speel een lied uit het vaderland,
daar bloeien de rozen zo mooi.
Ik heb mijn thuis verlaten,
de bruggen achter me verwoest,
speel een lied uit het vaderland,
dan droom ik een beetje van haar.