basureta

Viscerale verveling, hypochondrie, kosmische angst
Het verste punt van de zon in mijn baan
De pure verveling van het leven is mijn bittere tonic

Als een masochist in handen van een sadist
Is de relatie van mijn ziel met mijn geweten
Ik ben terughoudend, ik bescherm me tegen praten
Want woorden compromitteren, beloven

Een man zonder woord
Is hetzelfde als een geit
Een beer of een slang

Ik geloof in niets, vermijd teleurstellingen
Ik houd me weg van alles wat me pijn kan doen
Later leerde ik dat glorie niet voor de voorzichtigsten is
Eens nam ik een risico en begon ik mensen te wantrouwen

Altijd de afstand bewaren
Oude relaties zonder inhoud
Niet wegblijven van de vampier
Is niets meer dan een toegestane onzin

Als ik maar de kans had gehad, was ze weggegaan
Maar ze bleef aan mijn zijde, dat vergeet ik niet
Ik was de hele dag depressief aan het dromen
En toch keek ze naar me met alle liefde die ze kon

Fantaserend in een lus
Jammer voelen om te voelen
Zonder kracht of zin, met sterke afkeer
Een vlak bestaan plannen

Wit op wit, zwart op zwart
En zo verder
Eén zijn met de leegte en liggend
Vallen, afnemen en diep terugvallen

Redundantie in het verouderde, stil blijven staan
Afzien van de diensten van het skelet
Een ghetto creëren op de bank
Afscheid nemen van de zon en de wind, wakker sterven

Rebellie tegen de eigen rebellie
Vandaag zal ik de ogen de hele dag niet openen
Leven in een tunnel, slapen in een tunnel
Zo tot ik een steen meer in de tunnel ben

De eigen verwaarlozing vaststellen
Zeggen: Dag, hallo, hebben we elkaar ooit ontmoet?
Zich alleen bewegen om joints te draaien en van nummer te wisselen
Zich verdoven, sterven van dorst

Duiken in de leugen, zwemmen in de leegte
Overgeven aan de tranen, noch zuur, noch zout
Noch zoet, noch bitter, ja neutraal, sinister
Ik ben een standbeeld geworden

Ik heb de perfecte huil ontwikkeld
Maar daar krijg je geen prijzen voor, noch genegenheid
Slagen die de deuren meenemen
Onzichtbare signalen als je niet alert bent, oplettend

Afgekoppeld, ik had maanden nodig
Om te ontdekken dat ik het mis had
Er zijn vlinders die op monsters lijken
En er zijn gezichten die blijven hangen

Zoals iemand me bedrogen heeft, stopte ik met medelijden
En elke dag werd ik wreder
De rechtvaardigen betaalden voor de zondaars, Nero sprak tot me
Hem horen was de grootste van mijn fouten

Exploderen op het meest ongelegen moment
Ik gooi de dag in de vuilnis in het eerste minuut
Ik heb haar geen kus of dank voor het sap gegeven
Ik heb haar weer het ontbijt vergald

Met mijn wensen om te sterven bij het ontwaken
Met zo'n vent, wie de fuck wil daar zijn?
Weer een kutgebaar, weer een slecht antwoord
Weer een beschuldigende blik van de kut en ik liet haar huilen

Daarom wil ik mezelf opblazen
Als hij naar zijn werk gaat, ga ik me terugtrekken!
Dat ben ik niet!, dat ben ik niet!
Ik hoorde mijn stem: Alleen God kan je redden

En ik ging naar een priester om me te exorciseren
Hij zei: Jij bent nobel, het is gewoon een rare fase
Zorg voor jezelf en zorg beter voor je geliefde
God is bij je, mijn zoon, vrees niets

Uiteindelijk was de oplossing in mij
Ik heb het nog niet gevonden, maar ik ben er
De wereld was te groot voor me, ik kon de druk niet aan
Had gewild dat ik dit nummer nooit had geschreven

Ik droom van mijn moeder die mijn jas dichtknopt
Foto's van mijn leven in de greppels
Niemand kan me terugbrengen naar mijn vriend Carlos
Of kan me de herinneringen van die middagen afnemen

De klok loopt niet achteruit
We krijgen zelfs geen pauze
Tic-tac-tic-tac, onhoorbaar dat kwelt
De tijd is een macabere grap

Ik ga de dood tegemoet, doodsbang
Mijn leven verkwistend, boos
Nu doet het me pijn om te gaan
Wetende dat de tijd die ik aan mezelf haten heb besteed, me niet helpt

De klokken luiden, mijn uur is al aangebroken
Lijk: Het lijkt alsof het huilt!
Recente tranen op mijn dode huid
De schreeuw van mijn ogen omdat ik je niet meer kan zien

Ik zal je tot in het hiernamaals liefhebben
Daar zal ik op je wachten met mijn witte chilaba
Als je me niet vergeeft, vind ik geen rust
Ik was altijd verliefd op je ziel

Ik ben de verantwoordelijke voor jouw geluk
Ik zet al mijn goedheid op de weegschaal, maar het is niet genoeg
Je hebt nooit je geloof in mij verloren, noch de hoop
Dat het alleen maar rare tijden waren

Het zijn rare tijden waar we gelukkig waren of waren
Het zijn rare tijden waar we gelukkig waren of waren
Het zijn rare tijden waar we gelukkig waren of waren
Het zijn rare tijden waar we gelukkig waren of waren

Het zijn rare tijden waar we gelukkig waren of waren
Het zijn rare tijden waar we gelukkig waren of waren
Het zijn rare tijden waar we gelukkig waren of waren
Het zijn rare tijden waar we gelukkig waren of waren

Rare tijden, rare tijden
Er komen rare tijden, rare tijden
Er komen rare tijden