Sereia (Fado Menor do Porto)

Aan de kust, bij het zand
Riep de blauwe zee mij
En in de stem van een zeemeermin
Hoorde ik mijn naam voorbijgaan

Aan de kust, bij de liefde
Vroeg ik haar: Wie roept mij?
Ze zei dat het de pijn was
Die niet kan liefhebben maar toch houdt van

Aan de kust, bij de haven
Schreeuwde: Mijn ziel is van jou!
Maar toen ik naar haar lichaam keek
Was ze al weg, half naakt

Aan de rand van de eenzaamheid
Heb ik dagenlang naar haar geroepen
En in de zee van mijn hart
Hoorde ik in de verte de zeemeermin.