Bodas Negras
Julio Jaramillo
Zwarte Bruiloften
Hoor het verhaal dat me ooit verteld werd
Door een oude begraver uit de streek
Hij was een minnaar die door onheilig geluk
Zijn zoete liefde door de dood verloor
Elke nacht ging hij naar de begraafplaats
Om het graf van zijn mooie te bezoeken
De mensen fluisterden vol mysterie
Is dat een dode die uit de kist is ontsnapt?
Op een vreselijke nacht maakte hij stukjes
Van het marmer van het verlaten graf
Hij groef de aarde en nam in zijn armen
Het stijve skelet van zijn geliefde
En daar in de duisternis, zo somber
Bij een treurig kaarsje met een vlam zo onzeker
Zette hij de koude botten naast zich
En vierde zijn bruiloft met de dode
Hij bond met linten de naakte botten
De stijve schedel kroonde hij met bloemen
De afschuwelijke mond vulde hij met kussen
En hij vertelde lachend over zijn liefdes
Hij nam de bruid naar het zachte bed
En ging naast haar liggen, verliefd
En voor altijd viel hij in slaap
Omarmd door het stijve skelet
Hij bond met linten de naakte botten
De stijve schedel kroonde hij met bloemen
De afschuwelijke mond vulde hij met kussen
En hij vertelde lachend over zijn liefdes
Hij nam de bruid naar het zachte bed
En ging naast haar liggen, verliefd
En voor altijd viel hij in slaap
Omarmd door het stijve skelet
En voor altijd viel hij in slaap
Omarmd door het stijve skelet
