Volver

Ik voel de flits
Van de lichten in de verte
Die mijn terugkeer markeren
Het zijn dezelfde die verlichtten
Met hun bleke reflecties
Diepe uren van pijn

En hoewel ik de terugkeer niet wilde
Kom je altijd terug naar de eerste liefde
De oude straat waar de echo zei
Jouw is zijn leven, jouw is zijn verlangen
Onder de spottende blikken van de sterren
Die met onverschilligheid vandaag mijn terugkeer zien

Terugkomen met een verwelkte voorhoofd
De sneeuw van de tijd heeft mijn slapen gegrijsd
Voelen dat het leven een zucht is
Dat twintig jaar niets is
Dat de koortsige blik, zwervend in de schaduwen
Jou zoekt en jou noemt
Leven met de ziel vastgeklampt
Aan een zoete herinnering
Die ik weer huil

Ik ben bang voor de ontmoeting
Met het verleden dat terugkomt
Om zich te confronteren met mijn leven
Ik ben bang voor de nachten
Die vol herinneringen zijn
Die mijn dromen ketenen

Maar de reiziger die vlucht
Zal vroeg of laat zijn gang stoppen
En hoewel de vergetelheid, die alles vernietigt
Mijn oude illusie heeft gedood
Bewaar ik een bescheiden hoop
Die de hele rijkdom van mijn hart is

Terugkomen met een verwelkte voorhoofd
De sneeuw van de tijd heeft mijn slapen gegrijsd
Voelen dat het leven een zucht is
Dat twintig jaar niets is
Dat de koortsige blik, zwervend in de schaduwen
Jou zoekt en jou noemt
Leven met de ziel vastgeklampt
Aan een zoete herinnering
Die ik weer huil