Caray
Juan Gabriel
Verdomme
Als wij getrouwd waren
Die tijden, toen ik het je voorstelde
Zou je vandaag niet lijden of huilen
Om die bescheiden liefde die ik voor je had, verdomme
Toen ik je had, verdomme, toen ik je had
Als wij getrouwd waren
Die tijden, toen ik het je voorstelde
Zou je vandaag niet lijden of huilen
Om die bescheiden liefde die ik voor je had, verdomme
Toen ik je had, verdomme, toen ik je had
Maar je verliet me omdat ik arm was
Je trouwde met een oude man die heel rijk is
En ik huilde en huilde en huilde, nacht na nacht, verdomme
Nacht na nacht, verdomme, nacht na nacht
Nu ben ik degene die gelukkig leeft
Ik heb een thuis gesticht toen ik je verloor
Daarna, daarna, vergat ik je en vergaf ik je
En ik kan nu niets meer voor je doen
Niets meer voor je, niets meer voor je
Met de tijd hebben ze jou ook verlaten
En nu, leef je ongelukkig en ellendig
Heel eenzaam en erg verdrietig bleven ze je achter
En zonder geld, zonder hem, zonder mij, zonder niets, verdomme
Zonder, zonder geld, verdomme, zonder mij, zonder niets
Met de tijd hebben ze jou ook verlaten
En nu, leef je ongelukkig en ellendig
Heel eenzaam en erg verdrietig bleven ze je achter
En zonder geld, zonder hem, zonder mij, zonder niets, verdomme
Zonder, zonder geld, verdomme, zonder mij, zonder niets
Alles omdat je met een rijke trouwde
Vandaag, weet je dat geld niet het leven is
Of het geluk, maar te laat, verdomme
Heb je het begrepen, verdomme, heb je het begrepen
Nu, ben ik degene die gelukkig leeft
Ik heb een thuis gesticht toen ik je verloor
Daarna, daarna, vergat ik je en vergaf ik je
En ik kan nu niets meer voor je doen
Niets meer voor je, niets meer voor je
Nu, ben ik degene die gelukkig leeft
Ik heb een thuis gesticht toen ik je verloor
Daarna
Ik vergaf je
En ik kan nu niets meer voor je doen
Niets meer voor je, niets meer voor je