Caballo de Atila

Ook al knellen de schoenen van dit leven me
Hoeveel problemen er ook in een stroomversnelling komen
Ook al komen ze nu om me te raken
Mijn ziel is al in de brand

De dood is zo aanwezig in mijn ogen
En ik draag alleen maar stenen in deze rugzak
Er groeit geen gras waar ik ga
Ik ben als het paard van Attila

Ik hou niet van wat ik zie, vandaag verkoopt iedereen
De straat is niet meer wat het was
Als aasgieren wachten ze af
Daarom zijn er zo weinig die ik daarbuiten heb

Ze zijn de eersten die naar illusies zoeken
En dan zien ze de stier vanaf de zijlijn
Ze verstoppen zich in hun hol
En zijn als termieten zonder hout

Ik ga verder op mijn pad, weg van het kwaad
Vechtend voor mijn mensen, op zoek naar mijn rust
Zoveel nachten verloren in het midden van een storm
Wat zijn er nog maar weinig van de echte bij me

En nu weet ik meer door ouderdom dan door de duivel
Wat ga je een blinde vertellen over wonderen?
Ik voel me comfortabel in de modder
Dus geef een wild paard geen stal

Verraad en loyaliteit worden gescheiden door een dunne draad
Diegenen die bij me waren hebben me meer verraden
Daarom leef ik zonder angst voor de vijand
Ik heb zoveel ellende doorstaan dat ik me niet meer moe maak

Ik ben stil en maak dubbel zoveel lawaai
Als Falcao, beslissend in de wedstrijd
Misschien aangeraakt, maar nooit gezonken
Ik ben scherp aan beide kanten

En ook al komt de duisternis nu
De wolken verblinden me niet meer
Ik ben verslaafd geraakt aan de pijn
Mijn hart is immuun

En ook al komt de duisternis nu
De wolken verblinden me niet meer
Ik ben verslaafd geraakt aan de pijn
Mijn hart is immuun