Ahora (part. J Abecia)

JP Fernandez

Het leven slaat me in het gezicht
Het is te zien in mijn blik
Niemand weet wat ik voel
Of welke last ik draag

Ik ben opgegroeid met klappen
Kijkend naar de piste van dichtbij
Met een zucht en zonder adem
Vol woede van binnen

En nu
Ik wil alleen maar mijn dorst lessen
Deze touw om me heen verwijderen
En zien hoe ik begin te bloeien

Ik ga je heel mijn leven liefhebben
Ik ken de ingang en ook de uitgang
Ik heb een schild, geen cavalerie
Met jute draad naai ik mijn wonden

In een hoek bewaar ik mijn woede
Verander mijn startpunt
Ik ben geen schip meer dat drijft
Ik voel me levendiger met elke val

Onkruid sterft nooit
Als het van goede tak komt
De klappen doen me niet eens meer pijn
En het gif doodt me niet

Mijn hart voelt niets meer
Het licht is uit
Maar hier sta ik nog steeds aan de frontlinie
Richtend op de roos

Ik heb geleerd te leven
Met deze pijn te dragen
Ik ben niet meer bang om te sterven
Vooruit, of het nu pijn doet of niet

En nu
Ik wil alleen maar mijn dorst lessen
Deze touw om me heen verwijderen
En zien hoe ik begin te bloeien