Essa Mulher

In de vroege ochtend stelt deze dame zich tevreden
De tafel dekt ze, stofzuigt ze, wast de kleren, droogt haar ogen
Ah, hoe deze heilige niet vergeet
Te bidden voor de vrouwen, de kinderen, het brood

Daarna glimlacht ze een beetje ongemakkelijk
En omarmt die man, die wereld die haar zo gelukkig maakt
In de namiddag flirt dit meisje met de liefde
Versiert zich, maakt zich mooi, weet alles, doet geen kwaad
Ah, hoe mooi dit allemaal is
Zangeres zijn, artiest zijn, dat is allemaal heel fijn

En ze huilt zoveel van genot en van pijn
Van de dag dat ze, op een dag, begrijpt wat gelukkig zijn is
In de vroege ochtend veroorzaakt deze vrouw zoveel chaos
Trek haar kleren uit, maakt het bed op, draait de tafel om, droogt de bar
Ah, hoe deze gek zich vergeet
Hoe mannen gek worden van deze mond, van deze grond

Daarna lijkt het alsof ze erom kan lachen
En dankt het lot voor alles wat haar zo ongelukkig maakt
Dit meisje, deze vrouw, deze dame
In wie ik elke keer weer in de spiegel stuit
Is gemaakt van schaduw en zoveel licht