Une Parenthèse
Joyce Jonathan
Een Haakje
Een haakje
Dat zich sluit
Als een oorlog die eindigt
Het is de bijl die we begraven
Omdat er niets meer te doen was
Een haakje
Het is niet gezegd
Maar het is vaak nodig
Om een idee uit te leggen
Om een mysterie te begrijpen
Een haakje
Het is een teken
Het is alles wat we kunnen geven
Een kluis die we vullen
Om niets te laten rondslingeren
Een haakje
Het is niet lang
Maar het is vaak niet genoeg
Het is precies wat goed is
Om er weer over na te denken
Een haakje
Het is jij, het is ik, het is ons twee
Het zijn onze twee armen samen die vormen
Een liefdevolle cirkel
Het is het begin van een nieuw refrein
Een bel die onze handen nauwelijks raakt
Twee lichamen die niet meer dan één zijn
Droom
Een haakje
Een doos, een gang wordt gecreëerd
Het is een avond, een ochtend
Een onrustige zwembad
Het is jouw vliegtuig dat vliegt
Dat ik voorbij zie komen
Het is jij in mijn woonkamer
Zittend in mijn gedachten
Een haakje
Het is jij, het is ik, het is ons twee
Het zijn onze twee armen samen die vormen
Een liefdevolle cirkel
Het is het begin van een nieuw refrein
Een bel die onze handen nauwelijks raakt
Twee lichamen die niet meer dan één zijn
Droom
Een haakje
Het is jij, het is ik, het is ons twee
Het zijn onze twee armen samen die vormen
Een liefdevolle cirkel
Het is het begin van een nieuw refrein
Een bel die onze handen nauwelijks raakt
Twee lichamen die niet meer dan één zijn
Droom
Een haakje
Het zijn wij
Toen we elkaar ontmoetten
Toen we afscheid namen
Toen we het weer sloten
