L'amour, L'amour, L'amour

Joyce Jonathan

De liefde, De liefde, De liefde

Onze schaduwen die langer worden
Onze gesprekken die zich uitstrekken
Ik wil de woorden horen die je zachtjes tegen me zegt
's Avonds wil ik je armen op mijn rug
Je lippen ergens op mij, gewoon daar
Ik wil dat het alleen jij en ik zijn
Dat we elkaar beschermen
Ik wil geen liefde die onze gewoontes en weken verstikt
Geen spelletjes, geen jaloezie, geen gevoelens van verlies
Ik wil je liefhebben zoals ik de opkomende zon zou liefhebben

Ik was die regenachtige dag
Ik was die treurige blik
Ik was boos, gefrustreerd door de liefde
Ik was moe van het forceren van verlangen
Ik weet dat liefde, liefde, liefde zonder jou
Geen reden heeft

De gouden klank van je stem
De vastberadenheid van je woorden
De moed van je meningen
Jouw imperfecte lichaam
Dat ik uiteindelijk ben gaan waarderen
En het refrein van je liedjes
Want jij bent jij, je bent gewoon jij
En zelfs als ik altijd zeg dat het de eerste keer is
Dat ik dit voor jou voel
En zelfs als ik altijd dezelfde beloftes doe
Ik verzeker je, het is anders
Ik heb lang gezocht naar wat me gelukkig maakt
En ik heb lang gezocht naar mijn grenzen
Ik heb lang gezocht en ook al heb ik niet alles gevonden
Wil ik blijven ontdekken wie ik ben met jou

Ik was die regenachtige dag
Ik was die treurige blik
Ik was boos, gefrustreerd door de liefde
Ik was moe van het forceren van verlangen
Ik weet dat liefde, liefde, liefde zonder jou
Geen reden heeft

Share on social media Share as link