La Linea D'ombra

De schaduwlijn
De mist die ik voor me zie
Voor de eerste keer in mijn leven bevind ik me
In de wetenschap van wat ik achterlaat en niet kan voorstellen wat ik vind
Ze bieden me een verantwoordelijke taak aan
Deze boot naar een koers te brengen die niemand kent
Het is mijn leeftijd in de lucht
In deze toestand van precair evenwicht
Hypnotiseerd door de bladen van een ventilator aan het plafond
Draai ik me om in mijn bed
Ik beweeg met zware stappen in deze vochtige kamer
Van een haven waarvan ik de naam niet meer weet
De bodem van de koffie verwardt het waar en hoe
En voor de eerste keer weet ik wat nostalgie is, de emotie
In mijn bagage vuile kleren van het zeilen
Voor elke scheur een haven, voor elke haven een lied in mijn hoofd
Het is fijn om op zee te zijn als anderen de koers bepalen
Zonder zorgen
Gewoon doen wat gedaan moet worden
En wiegend op de nachtelijke golf, droom ik van mama, de zee

Ze bieden me een verantwoordelijke taak aan
Ze hebben me verteld dat een schip een kapitein nodig heeft
Ze hebben me verteld dat het salaris interessant is
En dat de lading geheim en belangrijk is
De gedachte aan verantwoordelijkheid is groot geworden
Het is alsof ik over een greppel moet springen
Die me scheidt van de zorgeloze tijden van een verleden dat voorbij is
Springen naar de onbepaalde tijd van volwassenheid
Voor me verbergt de mist het antwoord op mijn angst
Wat zal ik zijn? Waar zal mijn natuur me naartoe leiden?
Het gezicht van mijn vader verschijnt in de spiegel
Hij jong, ik oud
Zijn woorden weerklinken in mijn oor
Het leven is niet gemakkelijk, het vereist opoffering
Op een dag zul je het merken en me vertellen of ik gelijk heb
De dag komt waarop je een beslissing moet nemen
En nu is het deze moesson-dag
Met de wind die geen richting heeft
Kijkend naar de lucht, een gevoel van onderdrukking

Maar het is mijn leeftijd
Waar je kijkt naar hoe je was
En niet weet waar je heen gaat, wat je zult zijn
Welke verantwoordelijkheden je hebt tegenover de mensen om je heen
En door dit glas zie ik de wereld als een schaakbord
Waar elke zet die ik maak de hele partij kan veranderen
En ik ben bang om gegeten te worden en ook bang om te eten
Ik verlies mezelf in de lectuur, de boeken van zen en het evangelie
De astrologie die me de lucht vertelt
Ik drijf op zoek naar een zelf waarmee ik kan praten
Maar deze schaduwlijn laat me niet ontmoeten
Ze bieden me een verantwoordelijke taak aan
Ik weet niet wat moed is, of alles opgeven
Of kiezen voor de vlucht of deze realiteit onder ogen zien die moeilijk te interpreteren is
Maar mooi om te verkennen
Proberen te verbeelden hoe ik zal zijn als ik de zee heb overgestoken
Deze belangrijke lading op bestemming heb gebracht
Waar ik beschut zal zijn tegen de volgende moesson
Ze bieden me een verantwoordelijke taak aan
Morgen ga ik naar de haven en zeg ik dat ik klaar ben om te vertrekken
Ik gooi de bagage in de zee, bestudeer de kaarten
En wacht om te weten waar we naartoe gaan als we vertrekken
En wanneer de moesson voorbij is, zal ik zeggen: Hef het anker
Rechtdoor, dit is de koers, dit is de richting
Dit is de beslissing