Canción Secreta

Ik zag haar naakt haar koper ontbloten om in het water te spelen
Door de plotselinge geruchten van een tak

Ik zat daar alleen, op een helling
Kijkend naar het gespetter van een schooltje van mojarra's
En het was een zomermiddag in de boomgaard van de tala
De lucht rolde zoet, als honing van lechiguana
Haar fijne huid van guayabo, stralen van zonlicht
Van de strelingen van de rivier naar de omhelzing van het strand
Het was de warme wiegelied van de tortelduiven
En de churruinche gevangen in mijn slapen klopte
Het klopte en
En zij opende haar lach, als een kooi

Ik zei het zonder de ogen
Ik zei het met woorden
Ik zei het met woorden die in de rivier stierven
Als ontdane zinnen, als gebeten bloemblaadjes
Als kruimels van hoop

We hielden van elkaar
In de brandende halve maan van het strand
Ze gaf me een ceibobloem, maar ik liet hem vergeten
We verkenden de genegenheid van koper tot zilver
En tot de betaling van de krekels voor een pad vol cicaden

En ze vertrok met de Maan, de Maan kwam haar halen
Over de paden van het bos, met veel angst op haar gezicht

We zagen elkaar van tijd tot tijd, terwijl ze haar koeien hoedde
We bezochten het klaver, de maïsvelden en de hopen
En op een middag bedekten de hinojos ons
Die hun gele parasols optilden, als omhooggestoken meisjes

En daarna
Was het in de winter, een koude en heldere middag
Als de regendruppels die langs de talas glijden
Ze zei me treurige woorden die leken op tranen
En ik
Beantwoorde met dingen die leken op zakdoeken
Maar het was allemaal tevergeefs, het lot was al bezegeld
En ik moest de uren breken, zoals je brieven breekt
Toen ze me haar afscheid zei
Verlies ik mijn woorden
De ster schreeuwde, bezorgd om me alleen op het strand te zien
En ik geloof dat het die middag was dat ik mijn gitaar vond