Mejor Me Voy

Ik ging langzaam weg
Als een rustige schaduw van mijn oude paard
Tenslotte had ik geen haast om te komen
Hoe langer het duurde, hoe beter
Zo kon ik ervoor zorgen
Dat de trilling in mijn lichaam wegging
Ik heb mijn hart nooit zo onrustig gehad en mijn adem zo kort

Ik wist niet wat het was om verliefd te zijn
Totdat ik zijn ogen zag
En alsof dat nog niet genoeg was
Kwamen de dorpsdokters er ook aan, vol met zorg
En de prachtige meisjes in dure kleren
Iedereen in het dorp wist dat ik tot aan mijn heupen betrokken was
En er was altijd wel iemand die zei:
Ga een serenade brengen
Ik leen je mijn gitaar
Tot daar ging het goed, daarna
Waarom nog praten?

Misschien omdat ik mezelf een zanger geloofde
Die nacht kwam ik zelfs bij haar raam
Ik had een bloem in mijn hoed
En op mijn gitaar de zon van honderd ochtenden
De nacht gaf me haar maan en zo gebeurde het
Dat ik droomde van mijn fortuin, maar daarna
Draaide ik me om en voordat ik opsteeg, dacht ik na
Misschien wil ze niet eens weten dat ik van haar hou
Beter ga ik weg

Misschien omdat ik een dromer ben
Die nacht ging ik weg, zonder haar wakker te maken
Of misschien was het mijn hart dat, onmogelijk, dacht
Haar te kunnen kussen
De twijfel werd een gevangenis van illusie
Dichtbij verzachte mijn zang, de rede
Waarom zou ik denken aan terugkomen als ik alleen
De versregels als mijn geluk heb?
Misschien komt ze er nooit achter
Dat ik bijna voor haar zong
Beter ga ik weg