Milonga Abaixo de Mau Tempo

Vreemd ding, al het vee
Lijdt onder de pijn van de mango met de snuit in het water
Het overstroomde veld dwingt ons tot gebed
In het ambacht van wie de verdrietige lasten meeneemt

De treurige blik van het vee, de rivier oversteekend
Het kwijl van de vermoeiden verdrinkt de terugweg
De ochtend van wie schreeuwt in een bosje
En de roep van wie de kudde omheint, de troep weer bijeenbrengt

Grijp, vriend, het touw terwijl de os nog leeft
De overstroming is vervelend en maakt het gras kapot
Terwijl het de pampa van duizend réis ontbloot
En het voedsel dat gegeten wordt, weerlegt de tijd
Scheidt de lokale eenzaamheid van de roeping
Slecht en schraal wat de rede wil

Liefde, ik mis je
Vertel me dat het merrie drachtig is, dat het varken dik is
Dat de Baio losloopt en dat alle cuscada thuis gegeten heeft
Liefde, ik mis je
Vertel me dat het merrie drachtig is, dat het varken dik is
Dat de Baio losloopt en dat alle cuscada thuis gegeten heeft

Wat een pech, deze afschuwelijke plaag
Geneest de meest zieke, gaf koorts aan het vee
Als het niet voor de stortregen was die zich bemoeit
Zou ik duizend koppen brengen met de zegen van het land

Ik mis de heilige die de zonden schoonmaakt
En van de rozenkrans van gebeden, in de stille gebeden
Straks is het al weer Pasen
Ik ga blind naar de oever en pas daarna zie ik haar

Grijp, vriend, het touw terwijl de os nog leeft
De overstroming is vervelend en maakt het gras kapot
Terwijl het de pampa van duizend réis ontbloot
En het voedsel dat gegeten wordt, weerlegt de tijd
Scheidt de lokale eenzaamheid van de roeping
Slecht en schraal wat de rede wil

Liefde, ik mis je
Vertel me dat het merrie drachtig is, dat het varken dik is
Dat de Baio losloopt en dat alle cuscada thuis gegeten heeft
Liefde, ik mis je
Vertel me dat het merrie drachtig is, dat het varken dik is
Dat de Baio losloopt en dat alle cuscada thuis gegeten heeft
Liefde