Coplas Del Payador Perseguido

Met uw toestemming ga ik binnen
Ook al ben ik niet uitgenodigd
Maar in mijn streek is een brand
Die van niemand is en van iedereen
Ik ga op mijn manier zingen
Nadat het vlees is gebraden

Ik weet dat velen zullen zeggen
Dat ik te brutaal ben
Als ik mijn gedachten deel
Voor de richting die ik al gekozen heb
Maar zo is het altijd geweest
Een ruiter tegen de wind

Het bloed heeft redenen
Die de aderen doen zwellen
Pijn op pijn en meer pijn
Doen je schreeuwen van binnen
Het zand is een handvol
Maar er zijn bergen zand

Ik weet niet of mijn zang mooi is
Of dat het een beetje treurig klinkt
Ik was nooit een nachtegaal en er bestaat
Geen ordinaire veren
Ik ben een piratenvogel
Die geen zaad kent

Ik vlieg omdat ik me niet sleur
Want sleuren is de ondergang
Ik nestel in een doornboom
Net zoals in de bergen
Zonder te luisteren naar de onzin
Van degene die als een kip vliegt

Ik kom niet zomaar dichterbij
Bij de bloeiende tuinen
Onbewust ben ik gewaarschuwd
Om niet op de tak te trappen
Er zijn vogels die alleen
In de val lopen door hun trots

Ook al heb ik veel gezworven
De voorzichtigheid houdt me niet tegen
Het is een valse ervaring
Om te leven met angst voor alles
Iedereen heeft zijn manier
De rebellie is mijn wetenschap

Ik ben van de gewone mensen
Ik ben geen kasplantje
Net als het veldklaver
Groei ik zonder veel lawaai
Ik druk me tegen het onkruid
En zo houd ik de pampero vol

Gewend aan de bergen
Word ik nooit duizelig
En als ik me laat prijzen
Ga ik langzaam weg
Maar degene die zich als een vriend gedraagt
Betaalt om genoemd te worden

Als ze me meneer noemen
Ben ik dankbaar voor de eer
Maar ik ben een gaucho tussen de gaucho's
En ik ben niemand tussen de wijzen
En de beledigingen
Die ze aan de landgenoten geven, zijn voor mij

De ijdelheid is een slecht onkruid
Dat elke tuin vergiftigt
Het is nodig om alert te zijn
Met de schoffel in de hand
Maar er ontbreekt niet de man
Die het zelfs voor zijn deur water geeft

Werken is iets goeds
Het is het beste in het leven
Maar het leven is verloren
Als je op andermans land werkt
Sommigen werken als donderslag
En voor anderen is het de regen

De landeigenaar pronkt
Met gauchisme en arrogantie
Hij denkt dat het extravagant is
Dat zijn knecht beter leeft
Maar die man weet niet
Dat hij zijn knecht in de herberg heeft

Degene die zijn centen heeft
Doet er goed aan ze te beschermen
Maar als hij ze wil vergroten
Moet hij niet doof zijn voor de wet
Want in elke dikke pot
Worden de maïsbonen schraal

Ik kom van heel ver
En ik ben niet zo hoog
Ik geef mijn zang aan de armen
Zo ga ik gelukkig verder
Omdat ik in mijn element ben
En daar tel ik voor wie ik ben

Zanger die voor de armen zingt
Zal zelfs dood niet zwijgen
Want waar hij ook terechtkomt
Zal het lied van die christen
Niet ontbreken, de landgenoot
Die het weer tot leven brengt

Als ik een keer heb gezongen
Voor de dikke bazen
Heb ik de diepe redenen
Van de armen aangestoken
Ik verraad mijn mensen niet
Voor applaus of geld

Als iemand liefdesliederen zingt
Over veulens, over een trainer
Over de lucht en de sterren
Zeggen ze: wat een mooie zaak
Als hij zingt dat het een wonder is
Maar als iemand als een ijzer
Daar zijn mening geeft
Komt de arme dichterbij
Met zijn oren gespitst
En de rijke kijkt naar de deur
En trekt zich terug

Misschien is er iemand gevallen
Zoveel als ik ben gevallen
Maar ik zweer het u, geloof me
Dat ik zoveel armoede heb gezien
Dat ik met verdriet dacht
"God, hier kom ik niet door"

Niemand kan me beschuldigen
Dat ik zing uit bitterheid
Als ik heb doorgemaakt wat ik heb doorgemaakt
Wil ik een waarschuwing geven
Het vallen is geen zonde
Maar het is ook geen zonde

Vrienden, ik ga jullie verlaten
Mijn deel is gedaan
Op de manier die ik het liefst heb
Van een pampeaanse milonga
Zong ik op een eenvoudige manier
Bepaalde dingen van het leven

Nu ga ik weg, ik weet niet waarheen
Voor mij is elke richting goed
De velden, hoewel ze niet van mij zijn
Kruis ik met een galopje
Ik heb geen schuilplaats nodig
Ik weet hoe ik in de open lucht moet slapen

En hoewel ze me het leven afnemen
Of mijn vrijheid in ketens leggen
Of misschien mijn gitaar verbranden
In de vuren
Zullen mijn liederen blijven leven
In de zielen van anderen

Noem me niet een zonde
En commentarieer mijn gezang niet
Ik ga met mijn bestemming
Naar de plek waar de zon ondergaat
Misschien herinnert iemand zich
Dat hier een Argentijn zingt