Hasta Que Te Conocí (part. Juan Gabriel)

Ik wist niet, van verdriet, noch van tranen
En niets, dat me aan het huilen maakte
Ik wist van strelingen, van tederheid
Want mijn moeder leerde me dat al vroeg
Dat leerde mama me, dat leerde mama me
Dat en nog veel meer
Ik heb nooit geleden, ik heb nooit gehuild
Ik was heel gelukkig, ik leefde heel goed

Ik leefde zo anders, iets moois
Iets goddelijks, vol met geluk
Ik wist van vreugde, de schoonheid van het leven
Maar niet van eenzaamheid, maar niet van eenzaamheid
Daarvan en nog veel meer
Ik heb nooit geleden, ik heb nooit gehuild
Ik was heel gelukkig, of ik leefde heel goed

Totdat ik je ontmoette
Zag ik het leven met pijn
Ik lieg niet, ik was gelukkig
Al met heel weinig liefde
En heel laat begreep ik
Dat ik je niet moest liefhebben
Want nu denk ik aan jou
Meer dan gisteren, veel meer

Ik heb nooit geleden, ik heb nooit gehuild
Ik was heel gelukkig
Maar ik vond je

Ik wil niet dat je me zegt
Of het de moeite waard was of niet
Je te hebben ontmoet
Want ik geloof je niet meer
En je was heel slecht
Ja, heel slecht voor mij
Daarom wil ik je niet
Ik wil je nooit meer zien