Sombras Nada Más

Ik zou langzaam mijn aderen willen openen
Al mijn bloed aan jouw voeten laten stromen
Om je te laten zien dat ik niet meer kan houden van jou
En dan sterven daarna

En toch, jouw blauwe ogen
Blauw zoals de lucht en de zee
Blijven gesloten voor mij zonder te zien dat ik hier ben
Verloren in mijn eenzaamheid

Schaduwen niets meer die mijn handen strelen
Schaduwen niets meer in de trilling van mijn stem
Ik had gelukkig kunnen zijn en ik leef terwijl ik sterf
En tussen de tranen leef ik
De meest afschuwelijke passage van dit drama zonder einde
Schaduwen niets meer tussen jouw leven en mijn leven
Schaduwen niets meer tussen jouw liefde en mijn liefde

Hoe kort was jouw aanwezigheid in mijn verveling
Hoe lauw waren jouw handen, jouw stem
Als een vuurvlieg kwam jouw licht en verdreef
De schaduwen uit mijn hoek

En ik bleef als een elfje trillen
Zonder het blauw van jouw ogen van de zee
Die gesloten zijn voor mij zonder te zien dat ik hier ben
Verloren in mijn eenzaamheid

Schaduwen niets meer die mijn handen strelen
Schaduwen niets meer in de trilling van mijn stem
Ik had gelukkig kunnen zijn en ik leef terwijl ik sterf
En tussen de tranen leef ik
De meest afschuwelijke passage van dit drama zonder einde
Schaduwen niets meer tussen jouw leven en mijn leven
Schaduwen niets meer tussen jouw liefde en mijn liefde