Y Todavía Te Quiero

Elke keer dat ik je in mijn armen heb,
als ik in je ogen kijk, als ik je stem hoor,
en als ik denk aan mijn leven in stukken,
het is de prijs voor alles wat ik voor jou doe,
vraag ik me af: waarom maak ik het niet af
met zoveel bitterheid, met zoveel pijn?...
Als ik naast jou geen toekomst heb...
Waarom haal ik deze liefde niet uit mijn borst?

Waarom...
als je één keer liegt,
als je weer liegt
en weer liegt?...
Waarom...
omarm ik je weer,
kies ik je weer
ook al laat je me lijden?
Ik weet
dat jouw liefde een wond is,
dat het het kruis van mijn leven is,
en mijn ondergang...
Waarom
kwel ik mezelf om jou
en is mijn angst om jou
steeds erger?...
En waarom,
met mijn ziel in stukken,
omarm ik je armen,
als je niet van me houdt?

Ik kan niet leven zoals ik leef...
Ik weet het, ik begrijp het heel goed,
als ik naast jou alleen maar ontvang
het bittere strelen van je medelijden...
Toch... waarom schreeuw ik niet
dat het allemaal leugens zijn, leugens jouw liefde
en waarom heb ik jouw liefde nodig,
als ik daarin alleen maar marteling en pijn vind?